Azazel (1988) Asimov Isaac

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Odkryłem, że dzwięk byłsłyszalny w zadziwiająco dużejodległości od jaskini.Używającprostego sejsmometruustaliłem, że jestem w staniewywołać wyrazne wibracjewyczuwalne w odległości kilkumil.W końcu upuściłem nadzwiękser kilka kamieni jedenpo drugim, wywołując tym efektkumulatywny.� Czy przypadkiem niebyło to tego dnia, kiedy nacałym świecie słyszano ówtajemniczy grzmot? -zapytałem.� Właśnie - odparł.-Nie jest pan takim niewypałemumysłowym, na jakiego panwygląda.Cała planetarozhuczała się niczym dzwon.� Słyszałem, żeszczególnie silne trzęsieniaziemi wywołują podobny efekt.Tak, ale ten dzwiękser możewywołać wibracje o wiele hardziejintensywne niż jakiekolwiektrzęsienie, a w dodatku oszczególnej długości fal, takiejmianowicie, która mogłaby poważniewstrząsnąć wewnętrzną strukturąkomórek - na przykład kwasaminukleinowymi chromosomów.Rozważywszy głęboko jegosłowa powiedziałem:� To zabiłoby komórkę.� Z pewnością.I towłaśnie mogło zabić dinozaury.� Słyszałem, że stałosię to wskutek zderzeniadużego asteroidu zpowierzchnią Ziemi.� Owszem, ale jeżelibył to rezultat zwykłej kolizji, torzeczony asteroid musiałby byćolbrzymi.Co najmniej dziesięćkilometrów średnicy.A trzebajeszcze przyjąć pył wstratosferze, trzyletnią zimę noi wyjaśnić, dlaczego jednigatunki wyginęły, a innecałkiem nielogicznie pozostałprzy życiu.Zamiast tegozałóżmy, że był to o wielemniejszy asteroid, ale któryuderzył dokładnie w dzwiękseri spowodował rozerwaniekomórek falami dzwiękowymiByć może dziewięćdziesiątprocent komórek na ca świeciezostało przez to w ciągu paruchwil zniszczonych w dodatkubez żadnego widocznegowpływu na środowisko planety.Pewnym gatunkom udało sięprzeżyć, innym nie.Zapewnedziałoby się tak za sprawądrobnych różnic w strukturzekwasów nukleinowych.� A więc -powiedziałem mającnieprzyjemne wrażenie, żemówi to całkiem poważnie - tojest ta broń, którą Pan złożył wpańskie ręce?� Właśnie - potwierdził.- Ustaliłem już dokładniedługość fal dzwiękowychwytwarzanych poprzez różnesposoby uderzenia wdzwiękser, teraz zaś próbujęokreślić, która z tych długościnajlepiej rozerwie łańcuchnukleinowy człowieka.� Dlaczego człowieka?- zapytałem szybko.� A dlaczego nie? -odpowiedział podobnympytaniem.- Jaki gatunekrozpełzł się po całej planecierujnując środowisko, tępiącinne gatunki i pompując wbiosferę trujące wyziewy? Jakigatunek zniszczy Ziemię iuczyni ją kompletnie niezdatnądo życia za być może mniej niżdekadę? Czyż nie kto inny, jakwłaśnie Homo Sapiens?Gdybym odkrył odpowiedniądługość fal sonicznych,uderzyłbym w mój dzwiękser wodpowiedni sposób i zodpowiednią siłą tak, abyskąpać całą Ziemię wsonicznych wibracjach, które wciągu dnia lub dwóch - bo ztaką szybkością przemieszczasię dzwięk - zniszczyłyby całąludzkość bez szkody dla innychform życia o innej strukturzekwasów nukleinowych.� A wiec jest panprzygotowany na zniszczeniebilionów istnień ludzkich? -zapytałem z niedowierzaniem.� Pan zrobił to już raz,powodując Potop.� Ale chyba nie dajepan wiary biblijnymprzypowieściom.� Jestem kreacyjnymgeologiem, sir - przerwał mi zpowagą.Z tymi słowyzrozumiałem wszystko.� Ach - powiedziałem - iPan obiecał, że nigdy już niedotknie Potopem Ziemi, ale niewspominał o falachdzwiękowych.� Właśnie! Bilionyumarłych użyznią Ziemię iposłużą jako pokarm innymformom życia, tym, które takbardzo cierpią teraz z rąkczłowieka i zasługują przez tona rekompensatę.Co więcej,drobna cząstka rodzajuludzkiego bez wątpieniaprzeżyje.Z pewnością ocalejekilka istot o takim typie kwasównukleinowych, które nie będąwrażliwe na wibracje soniczne.Ci pozostali, pobłogosławieniPrzez Pana, mogliby zacząćwszystko od nowa i być możeZrozumieją nauczkę, iż złoZłem się odciska, że się takwyrażę.Dlaczego właściwie mówi mipan to wszystko? - zapytałem, bonagle przyszło mi do głowy, żewyznanie tego jest rzeczywiście conajmniej dziwne.Pochylił się w moją stronę ipochwycił mnie za klapy marynarki -było to raczej nieprzyjemne,ponieważ jego oddech stanowczonie należał do orzezwiających.� %7ływię bowiemwewnętrzną pewność, żemoże mi pan pomóc w mojejpracy.� Ja? - upewniłem siękompletnie zaskoczony.-Zapewniam pana, że nieposiadam żadnej wiedzyzwiązanej z falamidzwiękowymi, kwasaminukleinowymi i.- lecz nagle,zastanowiwszy się nad tymgłębiej, przerwałem i zacząłemz innej beczki:� Tak, chybarzeczywiście będę mógł coś dlapana zrobić - i już bardziejoficjalnym tonem, z ogromnągrzecznością, która jest jedną zmoich głównych cechcharakteru, dodałem: - Czywyświadczy mi pan grzecznośći poczeka na mnie, powiedzmy,piętnaście minut?� Ależ oczywiście -odparł równie formalnie.-Oczekując na pana oddam siędalszym zawiłościommatematycznych równań.Po wyjściu z hallu podałemdyskretnie barmanowidziesięciodolarowy banknot iszepnąłem:� Proszę dopilnowaćaby ten gentleman, o ile mogętak powiedzieć, nie wychodziłaż do mojego powrotu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download - pobieranie - ebook - do ÂściÂągnięcia - pdf

Menu