[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.I dusza czuje się w niej tym bardziej ukryta, imwyżej jest wzniesiona ponad wszelkie doczesne stworzenie.Ta przepaść mądrości tak wysoko podnosi wówczas i uwielmożnia duszę, że widzi ona jasno,jak niskie i nieudolne są wszystkie stworzenia wobec tej najwyższej mądrości i zmysłuboskiego.Wprowadza ją bowiem ta mądrość w samo zródło wiedzy miłosnej.Poznajerównież dusza jak niskie, niewystarczające i niewłaściwe są wszelkie określenia i słowa,jakich w tym życiu używamy odnośnie do rzeczy boskich.Widzi, że niemożliwe jestsposobem naturalnym, choćby najbardziej wzniosłym i uczonym, poznać, odczuć i wyrazić terzeczy tak, jak one są.Jedynie można to osiągnąć w świetle tej mistycznej teologii.Duszaoświecona tym światłem z całą prawdą poznaje, że nie może jej dosięgnąć, a tym bardziejwyrazić zwykłymi ludzkimi słowami i dlatego słusznie nazywa ją tajemniczą.7.Ta właściwość boskiej kontemplacji, że jest tajemnicza i wyższa ponad wszelkie pojęcianaturalne, pochodzi nie tylko stąd, że jest ona nadprzyrodzona, lecz również stąd, że jestdrogą, która prowadzi i podnosi duszę do doskonałości i zjednoczenia z Bogiem.A ponieważta droga jest całkowicie nieznana pojęciu ludzkiemu, więc dusza idzie po niej nic nierozmiejąc ani po ludzku, ani po Bożemu.Mówiąc bowiem językiem mistycznym, jakiego tuużywamy, rzeczy i doskonałości boskich nie zna się i nie pojmuje takimi, jakimi są, gdy sięich szuka, lecz tylko wtedy, gdy się je znajdzie i gdy się ich doświadcza.W tej myśli mówiprorok Baruch o Mądrości Bożej: Nie ma, kto mógłby znać drogi jej, ani kto wyszukałby ścieżki jej (3, 31).Również Król-Prorok mówi o tej drodze duszy, zwracając się do Boga:  Błyskawice Twoje okrąg ziemi oświecały, wzruszyła się i zatrzęsła się ziemia.Na morzu jest droga Twoja i ścieżki Twoje nawodach wielkich, a śladów Twoich znać nie będzie (Ps 76, 19-20).8.Wszystko to w znaczeniu duchowym odnosi się do naszego przedmiotu.Błyskawicebowiem Boże, oświecające okrąg ziemi, wyrażają oświecenie, jakie ta boska kontemplacjasprawia we władzach duszy.Wzruszenie zaś i trzęsienie ziemi oznacza bolesne oczyszczenie,jakie w niej sprawia ta kontemplacja.Określenie zaś, że droga Boża, którą tu dusza postępuje,jest na morzu i ścieżki Jego na wodach wielkich, z powodu czego  nie znać ich śladów ,oznacza, że ta droga ku Bogu jest tak tajemnicza i ukryta dla zmysłów duszy, jak dla zmysłówciała są ukryte i niepoznawalne ścieżki na morzu.Zcieżki bowiem i drogi Boga, którymiprowadzi On dusze, mające dojść do najściślejszego zjednoczenia z Jego Mądrością, mają tęwłaściwość, że nie można ich poznać.Toteż w Księdze Joba znajdujemy w związku z tymprzedmiotem następujące słowa:  Czy znasz ścieżki obłoków wielkie i doskonałeumiejętności? (37, 16).Przez te obłoki rozumie się tu drogi i ścieżki, którymi Bóg prowadzidusze, podnosząc je i udoskonalając w swej mądrości.Z tego, cośmy powiedzieli, wynika, żeta kontemplacja, prowadząca duszę do Boga, jest mądrością tajemniczą.Rozdział 18[Wyjaśnia, w jaki sposób ta tajemnicza mądrość jest także schodami].l.Pozostaje nam jeszcze rozważyć drugą sprawę, a mianowicie, w jaki sposób ta ukrytamądrość jest również schodami^ Wiele jest ku temu powodów, by tę tajemniczą kontemplacjęnazwać schodami.Najpierw dlatego, że jak schodami (15) wstępuje się w górę i zdobywa dobra i skarbyumieszczone w fortecach, tak również przez tę ukrytą kontemplację, nie wiedząc w jakisposób, wznosi się dusza, poznaje i osiąga dobra i skarby niebieskie.Daje to zrozumiećwyraznie Król-Prorok, mówiąc:  Błogosławiony mąż, którego pomoc jest od Ciebie! Ułożyłwstępowania w sercu swoim przez padół płaczu na miejsce, które zgotował.Albowiem dabłogosławieństwo zakonodawca (Bóg), pójdą z mocy w moc, oglądać będą Boga nad bogi naSyjonie (Ps 83, 6-8).Bóg jest bowiem skarbem twierdzy Syjonu, czyli żywota wiecznego.2.Następnie możemy nazwać tę kontemplację schodami, gdyż schody służą zarówno dowstępowania w górę, jak i do schodzenia w dół.Również ta tajemnicza kontemplacja udzielasię duszy podnosząc ją do Boga, a uniżając w niej samej.Działanie bowiem prawdziwie Bożema tę właściwość, że równocześnie uniża i podnosi duszę.Na tej drodze bowiem uniżać sięznaczy podnosić się, a podnosić się znaczy uniżać się. Każdy bowiem, kto się wywyższa,będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony (Ak 14, 11).Prócz tego cnota pokoryjest wielkością duszy, która się w niej ćwiczy.Toteż Bóg każe jej zwykle po tych schodachiść w górę, aby się wypełniło to, co mówi Mędrzec:  Przed upadkiem podnosi się serceczłowiecze, a przed sławą bywa uniżone (Prz 18, 12). 3.Mówiąc sposobem naturalnym, jeśli dusza przypatrzy się tej drodze, po jakiej idzie, i temu,czego na niej doświadcza, zostawiając na boku to, co jest czysto duchowe i czego niepojmuje, widzi jasno, jakich doświadcza wzlotów i upadków.Natychmiast bowiem pochwilach radowania się pomyślnością, której zaznała, przychodzą burze i trudy, tak, że owedobra, jakich zaznała, zdają się być jedynie na to, by ją zabezpieczyć i umocnić na przyszłeniedostatki.Podobnie również po chwilach nędzy i zawieruchy doznaje wkrótce dostatku ipomyślności.Toteż wydaje się jej, że dlatego wprowadzono ją w tę wigilię, by po niejnastąpiło święto.Takie przeżycia są zazwyczaj stanem kontemplacji, która nie pozostawiaduszy w spokoju, lecz wciąż ją podnosi i uniża.Trwa to tak długo, dopóki dusza nie wejdziew stan ukojenia.4.Przyczyna tych wzlotów i uniżeń jest złączona ściśle z samą doskonałością.Doskonałość tapolega na doskonałej miłości Boga i na wzgardzie samego siebie, czyli na poznaniu Boga i napoznaniu siebie.Z konieczności zatem musi dusza ćwiczyć się w jednym i w drugim.Razwięc smakuje w poznaniu Boga, kiedy indziej zaś poznaje swą nędzę.Podnosi się więc iuniża, dopóki nie nabędzie [doskonałych] sprawności [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • funlifepok.htw.pl

    •