[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po prostu zrobili to, co chcieli.Ale nawet od strony technicznej było to zadziwiające.Te tysiące “specjalistów” gotowych do działania, doskonale przeszkolonych i przygotowanych.Całą operację prze­prowadzono przecież właściwie w ciągu kilku dni.Było to przera­żające.Przerażająca była świadomość, że już wiele lat wcześniej wydano na Kremlu rozkazy, które ich twórcom dały możliwość opanowania Wielkiej Brytanii w dowolnym momencie, jaki uznali za korzystny dla siebie.Albo przy pomocy inwazji, albo podstę­pem.Nie miało zresztą znaczenia, w jaki sposób się to stało.Prawdopodobnie tego rodzaju plany posiadali dla każdego kraju europejskiego.Być może dla całego świata.Czy któryś z tych krajów mógłby się temu oprzeć? Czy któryś w ogóle próbowałby się opierać? Na pewno Stany Zjednoczone, również Chiny, ale chyba nikt więcej.Cooper stał samotnie ze szklaneczką whisky w ręce.Nagle uświadomił sobie, jak niewielu Brytyjczyków tu przyszło.Wszyscy ci, co do których można by się spodziewać, że zostaną faworytami Rosjan, zostali przez nich całkowicie zlekceważeni.Wszyscy ci wściekli lewicowcy - Benn, Scargill, McGahey i cała reszta - zostali bezlitośnie spławieni.W oczach Rosjan byli tylko małymi ludźmi, pozbawionymi jakiejkolwiek władzy.Nie byli im już dłużej do niczego potrzebni.Ludzie, którzy tak usilnie się starali, żeby doprowadzić rząd do upadku, mogliby przecież znowu spróbować zrobić to samo.Większość z nich osadzono więc w obozie interno­wania na wyspie Wight.W tłumie gości nie było również widać polujących na plotki dziennikarzy i reporterów z telewizji, z tego prostego powodu, że niezależne środki przekazu przestały istnieć.Było tylko New British Broadcasting Company ze swym ogólnokrajowym ośrodkiem telewizyjnym i narodową rozgłośnią radiową oraz siedmioma regionalnymi stacjami radiowymi.Walia i Szkocja miały swą wła­sną telewizję i radio.Wszystko to oczywiście upaństwowiono.Wszystkie prywatne i komercjalne stacje radiowo-telewizyjne zli­kwidowano również już w pierwszych dniach.Ze starego programu pozostawiono natomiast ulubione przez publiczność seriale telewi­zji ITV, w czym Cooper dopatrywał się zresztą ręki Sawalewa.Jedyną dostępną prasą były jak dotąd British News i angielskie wersje kilku rosyjskich czasopism.Do wydawnictw, bibliotek i księgarń rozesłano długie listy zaka­zanych książek.Listy te wywieszono do wglądu we wszystkich bibliotekach publicznych.Posiadanie książki znajdującej się na liście prohibitów uważane było za poważne przestępstwo wobec państwa.Lista zakazanych książek stała się prawdziwą kostką Rubika dla intelektualistów, a nawet czymś jeszcze bardziej skom­plikowanym, ponieważ nie poddawała się żadnej analizie.Nikt nie wiedział na przykład, dlaczego można było drukować opowiadania szpiegowskie Grahama Green’a natomiast stare wydania “Left Book Club” Gollancza były zabronione.Najlepiej potraktowano kobiety.Jako pierwsze dostąpiły zaszczytu akceptacji Barbara Cartland i Catherine Cookson, ponieważ w rosyjskich przekładach ich powieści zaczytywała się żona sekretarza Orłowa.Również seria romansów wydawnictwa “Mills and Boons” została pochwalo­na publicznie w prasie i otrzymała praktycznie nieograniczone przydziały papieru.Pojawili się także jacyś zupełnie nowi pisarze i wydawcy zaczęli drukować w masowych nakładach opasłe tomy ich wywodów na temat zalet Nowego Społeczeństwa.Niezwykle intratnym przemysłem stało się publikowanie poradników typu “Jak żyć pod rządami czerwonych”.Były równie chodliwe jak w czasach sprzed Traktatu broszurki w rodzaju “Jak żyć z recesją” albo “Jak żyć ze samym sobą”.Rosyjski stał się drugim językiem nauczania we wszystkich państwowych szkołach.Innych szkół zresztą nie było.Uczelnie w Eton, Winchester i Harrow Rosjanie zamienili w ośrodki trenin­gu przystosowawczego dla nauczycieli i urzędników administracji, a pozostałe przekształcili w instytucje oświatowe kształcące doro­słych w oparciu o doświadczenia Uniwersytetu Otwartego.Podzi­wiali bardzo ideę Uniwersytetu Otwartego i kilka grup z ośrodka Miliona Keynesa wysłali nawet do Związku Radzieckiego, aby dopomogły tam w stworzeniu radzieckiej wersji UO.Cooper zauważył, że Sawalew tańczył z dziewczyną, która nie­gdyś, jeszcze przed przyjściem Rosjan, była Hon.Daphne Mather [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • funlifepok.htw.pl

    •