J.Chmielewska Slepe szczescie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale co nam to właściwie miało dać? A co, mało ci dało.? zdziwił się Januszek. Dać to dało dosyć dużo.Ale nie o to chodzi.Mogliśmy trafić na drugą ruręi w ogóle nic by nie dało. Ludzie trafiają w toto-lotka, a tam jest więcej możliwości zauważyła beztroskoTereska. Tu było tylko jeden do trzech. Nie w tym rzecz.Po cholerę w ogóle było czepiać się słupa, mogliśmy go zostawićw spokoju.Papiery z tego pudła załatwiły całą sprawę! Wiedzieliby o słupie i bez nasze-go wiercenia. Myślałam, że tam będzie coś naprawę nadzwyczajnego powiedziała rozczaro-wana Okrętka, Papiery i papiery, i nic więcej!173 No wiesz.! zgorszył się Zygmunt. Przecież to bezcenna rzecz! Cała doku-mentacja tego głupiego grafa! Wszystko już wiedzą i ducha wreszcie szlag trafił, Jesio-nek pęka ze szczęścia.Ty, co tam było, w tym słupie? zwrócił się do Januszka. By-łeś przy tym.Odkuty w górnej części słup konstrukcyjny okazał się słupem wielce oryginalnym.Składał się z trzech pionowych rur, przy czym dwie z nich stanowiły element nośny,trzecia zaś służyła jako przewód centralnego ogrzewania.Odkuwania pilnował Janu-szek, obsesyjnie wręcz zaintrygowany zródłem potępieńczych dzwięków.Efekty doko-nanej głęboką nocą próby nie zawiodły jego nadziei. Strzeliło, mówię wam, jak z lufy armatniej! opowiadał ochoczo. Dwa kawał-ki żelaza i jeden kawałek drewna, podkładka i nakrętka, i taki klocek.Na samym spo-dzie to leżało i patrzcie, jak ta para fajnie pchała! Zaczynała od podkładki, potem le-ciał klocek, a na końcu nakrętka i na górze waliły w ten drugi klocek, co się tam kiwałna jednej śrubie. Po cholerę mu był ten klocek na górze? Tego nikt nie wie.Oni też się dziwili.Wszystkiemu się dziwili, takiej instalacji niewidzieli jeszcze nigdy w życiu.To wcale nie był średniowieczny słup, graf go sam ro-bił. To już wiadomo z dokumentacji.Gdybyśmy im dali te papiery wcześniej, nie mu-sieliby odkuwać słupa. Toteż właśnie powiedział Januszek z satysfakcją. I ja bym nie wiedział, cotam było.A to drewno nie zmurszało, bo było zaimpregnowane czymś, czego w ogólena świecie nie ma.Chyba wynalazek grafa.Daj nam Boże taki impregnat, mówili, wodanie bierze, ogień nie bierze.Bardzo dobrze, że nie daliśmy im wcześniej. Jest dla mnie pociechą, że centralne ogrzewanie jednak działa westchnęłasmętnie Okrętka. Chociaż nie wiem, jakim sposobem.Z tego, co mówili, nie zrozu-miałam ani słowa. Słowa mówili nawet dosyć ciekawe zauważył Januszek z uznaniem. Te akurat zrozumiałam, tylko tych technicznych nie. Proste wyjaśnił Zygmunt. Odłączyli wynalazek grafa od całej reszty i pokrzyku.Znalezli według rysunków ten jego zawór w piwnicy, też zamurowany.Maniak,wszystko zamurowywał.Zrobił tam sobie coś w rodzaju termostatu, przy niższym ci-śnieniu nie działało, ale jak cięć lepiej rozhajcował, zaczynało przepuszczać, i przy więk-szej różnicy temperatur.Dlatego w ogóle włączyło się po tym ukradzeniu cegieł, jakw komnacie zrobiła się lodownia. Coś podobnego.! wykrzyknęła Tereska. Popatrzcie, to rzeczywiście duchsię zalągł z zimna! Samo nam wyszło!174 Trochę ten wynalazek grafa był już rozregulowany ciągnął Zygmunt. I razprzepuszczał więcej, a raz mniej, a czasem się całkiem zacinał.Odłączyli to na muri z głowy. %7łe też nikt na to nie wpadł. Po pierwsze nikt nie miał dokumentacji, którą graf, wedle tego, co tam sam napi-sał, uratował przed barbarzyńcami.A propos, on to zamurował od strony holu, grubo,na całą cegłę, dlatego pukanie nic nie dawało, myśmy ten skarb wydłubali od tyłu.Wy-kuwał dziurę trochę nierówno, gdzieniegdzie za mocno i dlatego lustro pękło.Po dru-gie takich rzeczy przed wojną się nie robiło, w ogóle były nieznane.A po trzecie wszyst-kich zmylił pazdziernik. Pazdziernik.? W jakim sensie? Jesionek jest obowiązkowy.Zawsze na początku jesieni próbował, czy wszystkow porządku, rozpalał, gasił i żywa dusza tego nie kojarzyła.Z tym, że rozpalał na dwa-dzieścia cztery fajerki.Nikt tego nie zauważał, a duch wyłaził, więc tym bardziej im wy-szło, że nie instalacja. A, to stąd ta święta Katarzyna! ucieszyła się Tereska. Przed tą swoją rocz-nicą ślubu też rozpalał jak szatan, żeby do rana mieć z głowy! A, właśnie, byłabym za-pomniała.Już wiem, co to jest ten renesansowy dziedziniec, okazuje się, że zostałnie zniszczony, tylko napoczęty, graf zamierzał zrobić krużganki, a taras to miała byćoszklona galeria.Jesionek o tym wiedział, powiedział mi, że słyszał na własne uszy, jakgraf się kiedyś przed kimś żalił, że mu wojna nie pozwoliła skończyć i teraz ma trud-ności z materiałami budowlanymi.Teraz, to znaczy w czasie wojny.Dlatego słupy robiłz kamienia i własnoręcznie. No wiesz.! zgorszyła się Okrętka. Nie mógł tego powiedzieć wcześniej i nietobie, tylko tym nieszczęsnym fachowcom? Kiedy nikt go o to nie pytał.Poza tym nic by to nie dało, bo o rurach nie wie-dział. Mnie się ten graf podoba oznajmił Januszek. Tyle namotać głupimi rurami,to i ja bym nie potrafił.Ale.! One wcale nie zamarzły, te rury, nie miały kiedy zama-rzać, bo Jesionek lepiej przepowiada pogodę niż wszystkie instytuty świata.Zawsze wie-dział, kiedy będzie mróz i palił wcześniej i podobno ani razu się nie pomylił.Cała oko-lica go z tego zna. Uspokoiłem się powiedział Zygmunt po chwili milczenia. Całe szczęście, bospać bym� nie mógł.Nie wyjechałbym stąd, wyrzuciliby mnie ze studiów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download - pobieranie - ebook - do ÂściÂągnięcia - pdf

Menu