[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Filozoficzna anali­za mediów i ich poznawczych funkcji wykazała, że nie istnieją tzw.nagie fakty czy też neutralne opisy faktów, że wiedza to rezultat nawzajem prze­nikających się zabiegów poznawczych: opisu i wyjaśniania poprzez osta­teczne przyczyny.Wiemy również, że poznanie wymaga spełnienia sze­regu warunków gwarantujących mu obiektywizm i że jednym z nich jest nieustanna wrażliwość na te pośrednik!, które wypaczają jego sens i fa­łszują wiedzę o przedmiocie, a więc w trudnym i żmudnym procesie zdobywania wiedzy dokonujemy również oceny sposobu, w jaki poznaje­my.Innej drogi nie ma, jeśli zależy nam na uniknięciu błędu i fałszu, a zależeć nam powinno, bo na fałszu nikt niczego nie zbudował.Tak więc pomysł na media apolityczne jest kolejnym mitem.Trzymają się go dziennikarze, którzy nie chcą być tubą ideologii - za co im chwała, ale którzy nie dostrzegają, że ich koncepcja jest naiwna i ignorancka oraz niemoralna, bo za jej pomocą chcą się oni zwolnić z odpowiedzialności za życie społeczne.Mówi się u nas o „brudnej polityce", określa się politykę mianem „cyrku", „szamba", „paranoi".Te epitety nie są przypadkowe, ich obecność w języku społecznym świadczy o tym, że oczekuje się od me­diów, aby uporządkowały tę sferę naszego życia, aby pomogły jaz rozu­mieć oraz ocenić moralnie.Nie od rzeczy będzie przypomnieć oso­bom zawodowo związanym z mediami społecznymi, że koncepcja dzienni­karstwa apolitycznego najbardziej odpowiada tym politykom, którzy lan­sują wyłącznie własną ideologię i dlatego boją się obecności prawdy i sumienia w życiu społecznym.Na zakończenie powróćmy do pytania postawionego w tytule wy­kładu: Czy media społeczne są źródłem wiedzy o świecie? - Bez wątpienia są.Pod jakimi warunkami?Spór o media jest wypadkową sporu o rodzaj cywilizacji, a toczy się on - nie tylko u nas - pomiędzy personalizmem a socjalizmem, tym razem soc-liberalizmem.Personalizm jest kręgosłupem cywilizacji łacińskiej, a socjalizm z jego wizją świata jako internacjonalistycznej „wieży Babel" wyrasta z błędów filozofii.Jej główny błąd to oderwanie poznania od real­nego swata i zamiana poznania na myślenie, na tworzenie systemów my­ślowych.Z tego wyrósł utopizm - próba pomyślenia idealnego państwa, a z utopizmu wyszedł socjalizm jako ideologia, czyli doktryna polityczna o profilu „eschatologicznym".Nieprzypadkowo socjalizm zaszczepił się na gruncie cywilizacji turańske-bizantyjskich, bo te mają charakter aprioryczny i mechaniczny, a żyją z podboju i rozboju.Tak powstał komunizm i nazizm-faszyzm, ideologie Jedynie słuszne".Po ich upadku wrócono do socjalizmu liberalnego - wolnego rynku ideologii8.Co liberalizm niesie z sobą - widzimy na przykładzie nierozstrzygalności sporu o media, które­go źródłem jest kryptototalitaryzm jego wizji demokracji.- Natomiast personalizm i cywilizacja łacińska mają u swych podstaw cztery koniecz­ne warunki dyskursu społecznego.Kto chce uczestniczyć wżyciu społecznym, musi te warunki respek­tować.Oto one: 1) nasze wypowiedzi muszą być wewnętrznie niesprzeczne, 2) muszą one być zgodne z realnym światem, czyli prawdziwe, 3) musimy przewidywać ich praktyczne konsekwencje, 4) musimy znać naszą tradycję cywilizacyjną ł kulturową oraz cywilizacje konkurencyjne.Twórcy mediów moderują życie społeczne, są za jego jakość odpo­wiedzialni, dlatego właśnie wymienione warunki owocności dialogu społecznego obowiązują ich w stopniu szczególnym, są „katechizmem" dziennikarstwa, do tego muszą posiadać prawą wolę i odwagę cywilną gło­szenia prawdy, muszą się wystrzegać pokusy manipulacji, gdyż jest ona ostatecznie samooszustwem.Muszą pamiętać, że racją bytu mediów jest społeczne zaufanie do nich i że tego kredytu nie wolno trwonić.Wynika z tego, że - i niech to będzie ostateczna konkluzja wywodu - że media będą takie, jaki będzie człowiek.1 Por.Ideologizacja polityki, w: H.Kiereś, Slużyć kulturze, Lublin 1998, s.23-35.2 Zob.M.A.Krąpiec, Suwerenność - czyja?, Łódź 1990.3 Niezależnie od tego, czy jest ona prawdziwa czy fałszywa, czy ją sobie uświada­miamy jako motyw naszego działania, czy też jesteśmy jej nieświadomi.Zob.B.Blanshard, Czy ludzie mogą być rozumni, w: Filozofia amerykańska.Wybór rozpraw i szkiców historycznych, red.J.Krzywicki, Boston 1958, s.117-145.4 Zob.A.B.Stępień, Rodzaje bezpośredniego poznania, „Roczniki Filozoficzne" KUL 19(1971) nr l, s.95-126.5 Por.M.A.Krąpiec, Rozważania o narodzie, Lublin 1998.11 Zob.Zródia myślenia utopijnego, w: H.Kiereś, Służyć kulturze, j.w., s.45-58.WOLNOŚĆ JAKO TZW.WARTOŚĆ A DOBRO WSPÓLNEWykład na Międzynarodowej Konferencji nt.Wolność a odpowiedzial­ność, Instytut Filozofii VAM, Poznań 27-29 listopada 2000.1.Wolność dziśWolność jest idolem dnia dzisiejszego.Spotkamy ją w naukach szcze­gółowych przyrodniczych w postulacie wolności eksperymentowania, w filozofii, teologii, naukach szczegółowych humanistycznych i społecznych w haśle tzw.pluralizmu metodologicznego, wyrażającego się w zawoła­niach „Different times cali for different philosophies!" czy „Istnieją tylko interpretacje!".Z kolei w sferze moralności, której naturalną formą jest polityka jako etyka życia społecznego, ma być wolnością stanowienia o dobru i o złu, w religii natomiast już nie tyle wolnością „do" czy „od" (= jako odrzucenie wszelkiej) religii, co wolnością kształtowania oblicza tzw.sacrum, wreszcie w sztuce jej synonimem jest kreatywność (creatwity)l.Przez wielu nowożytnych i współczesnych myślicieli, polityków i artystów wolność jest podnoszona do rangi wartości absolutnej, czyli ta­kiej, która „rozwiązuje" (łac.absolvere), a wiec która porządkuje i hierarchizuje pozostałe wartości.Dzisiejszą wiarę w wolność można by streścić parafrazą znanego powiedzenia post-modernistów: „Dajmy człowiekowi wolność, a reszta wartości przyjdzie do niego sama".Stanowisko absolutyzujące wolność określa się tradycyjnie mianem woluntaryzmu.Jego istotę wyrażają znane formuły, dawniejsza „Esse seąuitur operari" czy pokartezjańska „Volo ergo sum", a osnową obu jest teza; wolność (resp.wybór) logicznie poprzedza sposób bytowania.Ist­nieć to znaczy wybierać i dlatego -jak powie J.-P.Sartre - „Egzystencja poprzedza esencję".Współczesny woluntaryzm jest natarczywie obecny w dyskursie społecznym, przenika wszystkie działy kultur y, nie jest więc przelotną modą, lecz ideologią oraz technologią społeczną: pilotuje mu określona idea (koncepcja) wolności, według której - w przekonaniu jej wyznawców - należy kształtować życie społeczne, czyli budować nową cywilizację, cywilizację globalną (internacjonalistyczną) [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • funlifepok.htw.pl

    •