Uczeń ze specjalnymi potrzebami ksi ka SPE Domagala Zy k 2012

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zwolennicy edukacji włączającej sprowadzają kształcenie specjalne w dużejmierze do indywidualizacji metod i strategii dydaktycznych.Jest to podejście pozostającew wyraznej sprzeczności z tradycyjnymi poglądami pedagogów specjalnych.Postulat gło-szący, że szkoła rejonowa powinna być miejscem kształcenia wszystkich uczniów, w tymtakże uczniów z niepełnosprawnością związany jest z głęboką reformą systemu kształcenia.70Relacje uczniów z niepełnosprawnością intelektualną z rówieśnikami.Nie można go zrealizować bez przekształceń organizacyjnych i programowych wszystkichplacówek szkolnych (Szumski 2011, 17-19).Współczesna szkoła nie jest jeszcze gotowa narealizację założeń edukacji włączającej.W dalszym ciągu brakuje oferty ze strony szkół dladzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.Jedną z najpoważniejszych barier wciąż sąwzględy finansowe.Współcześnie, w procesie orzekania o konieczności kształcenia dzieci i młodzieży z nie-pełnosprawnością intelektualną zasadniczą rolę odgrywają poradnie psychologiczne pu-bliczne i niepubliczne.Wydają one na wniosek rodziców lub prawnych opiekunów dzieckaorzeczenie o odpowiedniej do jego potrzeb formie edukacji (Jurkiewicz, Rola 2010).Uczniowie niepełnosprawni intelektualnie stopniu lekkim realizują tę sama podstawęprogramową co ich sprawni rówieśnicy.Nauczyciele mają obowiązek dostosować wymaga-nia edukacyjne.Dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w szkołach integracyjnych i specjal-nych opracowywany jest Indywidualny program edukacyjno terapeutyczny (IPET).Bę-dzie on także opracowywany w szkołach masowych.Jest przygotowywany i weryfikowanyprzez wszystkich nauczycieli i specjalistów prowadzących zajęcia z dziećmi.Jego ewaluacjapowinna się odbywać co najmniej raz w semestrze podczas spotkań zespołów.Podstawąoceniania uczniów z niepełnosprawnością umysłową jest położenia akcentu na ocenę wkła-du pracy i zaangażowania a nie poziom wiadomości i umiejętności (Jurkiewicz, Rola 2010).Uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym i znacznym,jako jedyna grupa uczniów, realizują odrębną podstawę programową, różni się ona znacz-nie od podstawy programowej pozostałych uczniów.Dla każdego dziecka także tworzonyjest przez zespół specjalistów IPET.Dzieci najczęściej realizują obowiązek szkolny w szko-łach specjalnych lub w ośrodkach szkolno-wychowawczych (Marcinkowska 2010).Osoby z głębokim stopniem niepełnosprawności intelektualnej objęte są zajęciami rewa-lidacyjno-wychowawczymi.Jest to jedyna grupa, która nie ma statusu uczniów.W świetleprawa są wychowankami.Nie obowiązuje ich realizacja żadnej podstawy programowej.Za-jęcia są realizowane w oparciu o indywidualne programy przygotowane przez zespół specja-listów stosownie do jego potrzeb i możliwości3.Uczeń z niepełnosprawnością intelektualną w relacjach z rówieśnikamiw�klasie�szkolnejWiększość zagranicznych opracowań (por.Szumski 2010, 54) wskazuje na niską pozycjęsocjometryczną uczniów niepełnosprawnych w klasach niesegregacyjnych (por.Szumski2010, 54).Także wiele badań nad efektywnością niesegregacyjnego kształcenia w Polscewskazuje na złą sytuację społeczną uczniów z niepełnosprawnością w klasach integracyj-nych (Maciarz 2001, Chodkowska 2004, Wiącek 2008).Badania wskazują na zbyt słabe re-zultaty pracy wychowawczej w klasach integracyjnych oraz na niepokojący fakt w pełnipozytywnej oceny stosunków między dziećmi w opinii nauczycieli (Palak 2000, Maciarz2001, Bąbka 2001, Chodkowska 2004, Wiącek 2008).Wyniki badań dotyczące osiągnięći trudności w�nauce szkolnej, kompetencji społecznych oraz pozycji w klasie dzieci uczą-cych się w�klasach integracyjnych i masowych (pozorna integracja) wskazują na problemy71Bożena Sidor-Piekarskaw funkcjonowaniu społecznym uczniów z niepełnosprawnością, zwłaszcza uczniów z nie-pełnosprawnością intelektualną.Są one często zdecydowanie odrzucane przez rówieśni-ków.Niepokoi fakt, wspomniany wcześniej, że w opinii nauczycieli dzieci te nie powinnymieć problemów z akceptacją ze strony reszty klasy.Wskazuje to na niski poziom orienta-cji nauczycieli w�rzeczywistej sytuacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w klasie(Chodkowska 2004).Z badań Maciarz (1990) wynika, że wskaznik dzieci izolowanych i odrzucanych w�kla-sach integracyjnych w pomiarach socjometrycznych kształtuje się bardzo wysoko (od 37%do 88%), przy czym najbardziej niekorzystna jest sytuacja dzieci niepełnosprawnych in-telektualnie i osób z dysfunkcją ruchu.Kontakty koleżeńskie badanych dzieci są w więk-szości przypadków ubogie i powierzchowne, pozbawione więzi emocjonalnej.Postawa tawyraża się dyskretnym unikaniem kontaktu i eliminowaniem osoby niepełnosprawnej zeswego kręgu.Także badania Dyduch (1999), w których badanymi byli uczniowie z niepeł-nosprawnością intelektualną w stopniu lekkim oraz inteligencją poniżej przeciętnej, wyka-zały, że ich status socjometryczny w klasach ogólnodostępnych jest bardzo niski.Izolacjauczniów z obniżoną sprawnością intelektualną przejawiała się brakiem zainteresowania tągrupą uczniów ze strony pełnosprawnych rówieśników, obojętnością, odsunięciem dzieciniepełnosprawnych od aktywnego życia klasy, wyłączeniem z zajęć pozalekcyjnych, po-zaszkolnych.W badaniach Lipińskiej-Lokś (2003 s.252) prowadzonych w trzech klasachintegracyjnych (w klasach tych było siedmioro dzieci z niepełnosprawnością intelektualną,siedemnaście osób to uczniowie z innymi typami niepełnosprawności) stwierdzono, że zde-cydowana większość uczniów (82,4%) z niepełnosprawnością jest izolowana lub odrzucana.Klasy charakteryzowała mała spójność emocjonalna i dominacja negatywnych kontaktówmiędzy jej członkami.Podobne wyniki uzyskał G.Wiącek (2008 s.139) w badaniach, któreobejmowały uczniów z różnymi typami niepełnoprawności.Z jego badań wynika, że dzieciz niepełnosprawnością są znacząco mniej lubiane przez rówieśników i w związku z tymspotykają z mniejszą ilością emocji pozytywnych i większą ilością emocji negatywnych zestrony innych dzieci w klasie.Pavrii, Lufting (2000, za: Wiącek 2008, 59) badali uczniówz�niepełnosprawnością intelektualną, którzy uczyli się w klasach integracyjnych pod kątemich funkcjonowania społecznego.Uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną byli po-równywani z ich pełnosprawnymi rówieśnikami ze względu na takie cechy jak: poczucieosamotnienia, kompetencje społeczne i status społeczny w grupie.Wyniki wskazują na to,że uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną mają niższy status społeczny mierzonymetodami socjometrycznymi, doświadczają większego poczucia osamotnienia, co wiążesię z gorszą sytuacją w grupie rówieśniczej.W badaniach Mishny (2003, za: Zamkowska2011, 27) dzieci z upośledzeniem umysłowym bardziej narażone były na represjonowanieze strony rówieśników niż ich sprawni rówieśnicy.Także badania A [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download - pobieranie - ebook - do ÂściÂągnięcia - pdf

Menu