[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Z czasem stał się szanowanym adwokatem, a pod koniec lat 70.został mianowany Dyrektorem Generalnym Agencji Żydow­skiej (która w rzeczywistości jest organem wykonawczym ruchu syjoni­stycznego).Na początku 1978 r.przez łamy prasy izraelskiej przetoczyła się dyskusja na temat przeszłości Lahisa, lecz nikt ani rabini, ani uczeni w Piśmie nie zakwestionowali samego ułaskawienia, jak i kwalifikacji Lahisa na to stano­wisko.Nominacja nie została cofnięta (I.Shahak „Żydowskie dzieje i religia”, Warszawa-Chicago 1994, s.155).- Za śmierć tysięcy bezbronnych Arabów, padłych na skutek izraelskiego terroruTysiące bezbronnych Palestyńczyków, w tym setki dzieci padło od kuł izraelskich w czasie pacyfikacji różnych rozruchów, w tym dwóch kolejnych palestyńskich powstań (intifad).Nawet w związa­nym z lobby żydowskim, kanadyjskim „The Toronto Star” z 20 listo­pada 1996 r.przyznawano, że: Niezależni badacze wyliczyli 1251 przy­padków, w których izraelskie wojska zabiły Palestyńczyków podczas i po powstaniu 1987-1993 na okupowanym przez Izrael Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy.Według francuskiego „Le Monde” z 12 września 1993 r.Wśród zastrzelonych przez Izraelczyków Palestyńczyków było 233 dzieci poniżej 17 lat.Według „Le Monde” oficjalne źródła wojskowe oceniały na około 20 000 liczbę osób rannych od strzałów z broni palnej, podczas gdy agencja ONZ podawała w tym przypadku [45] liczbę aż 90 000 osób.Równocześnie na łamach „Le Monde” oce­niano, że corocznie około 20 000 osób było torturowanych w czasie śledztwa.Dodajmy do tego dane podane przez Davida Yallopa w książce „W pogoni za szakalem” (Warszawa 1994, s.345).Według niego już w czasie pierwszego roku rozprawy z intifadą w ramach represji izraelskich zniszczono 560 budynków i wyrwano z korze­niami ponad tysiąc drzew oliwnych i owocowych.Kolejne ponad pół tysiąca Palestyńczyków, w tym bardzo wiele dzieci, zginęło w czasie najnowszej intifady (z kamieniami przeciw czołgom) w latach 2000-2001.Barton Gellman, autor korespondencji z Jerozolimy we wspomnianym numerze „The Toronto Star” wska­zywał, jak wielkie jest w Izraelu lekceważenie dla wartości życia poszczególnych Arabów, pisząc: Izraelski sąd wojskowy skazał czterech żołnierzy za zastrzelenie 18-letniego Palestyńczyka na Brzegu Zachodnim.Potem ogłoszono wyrok - l godzina w więzieniu z zawieszeniem, i kara jednej izraelskiej agory, czyli mniej niż cent.Gellman przypomniał, że po zabiciu razem około 1251 Palestyńczyków wiatach 1987-1993 przez Izraelczyków skazano wszystkiego czternastu żołnierzy, przy tym jedenastu z nich otrzymało wyroki z zawieszeniem albo nakaz wykonania prac społecznych dla osiedla.W trudnej do posądzenia o antyizraelską stronniczość „Gazecie Wyborczej” z 29 stycznia 2001 r.pisano pod tytułem „Licencja na zabijanie”, że Nahum Korman, osadnik żydowski, który w 1996 r.zabił palestyńskie dziecko, wykpił się w okręgowym sądzie jerozolimskim sze­ścioma miesiącami prac społecznych na rzecz swego osiedla oraz grzywną.- To jasny sygnał dla osadników, że życie Palestyńczyka jest niewiele warte.Mogą bezkarni zabijać Palestyńczyków na Zachodnim Brzegu Jorda­nu - powiedział „Gazecie” Tomer Feffer, rzecznik izraelskiej organizacji obrony praw człowieka B'Tselem (.).Niezwykle rzadko sprawca Izraelczyk staje przed sądem, a jeśli już, to z reguły zostaje uniewinniony lub skazany na łagodną karę (.).Nawet, gdy sporadycznie dochodziło do poważnych wyroków wobec Izraelczyków, interweniował prezydent i korzystał z prawa łaski.W październiku 2000 r.w telewizji całego świata pokazano jakże wymowny dowód izraelskiego okrucieństwa wobec Arabów.Telewi­dzowie oglądali scenę zabicia przez izraelskich snajperów 12-letniego chłopca palestyńskiego Mohammada Aldura, którego ojciec bezsku­tecznie próbował osłonić własnym ciałem przed strzelającymi doń świadomie z zamiarem zabicia izraelskimi żołnierzami.Widać było [46] rozpaczliwie gestykulującego ojca, na próżno błagającego o życie synka.Kataw Zar pisał w korespondencji z Tel Awiwu w „Najwyższym Cza­sie!” z 14 października 2000 r., iż: Adira został faktycznie rozstrzelany przez izraelskich snajperów, i dodawał: Obraz ojca starającego się zasłonić dziecko przed kulami nie różni się wiele ze scen zapamiętanych z Powstania Warszaw­skiego 1944 r.(.).Zdjęcie zastrzelonego Mahometa Adiry przypomniało mi znaną fotografię z warszawskiego getta, przedstawiającą żydowskiego chłopca stojącego przed niemieckimi żandarmami z rękami podniesionymi do góry.- Za grabież ziemi arabskiejDo 1948 roku ogromna część ziemi posiadanej dziś przez Żydów w Izraelu należała do Arabów.Ucieczka 750 tysięcy Arabów z terenów zagarniętych przez Izrael w 1948 roku i kolejne ucieczki mas uchodźców arabskich po przegranej wojnie z Izraelem w 1967 roku umożliwiły zagarniecie ich ziem przez Żydów.Izrael nigdy nie zgodził się na powrót palestyńskich uchodźców do swych domostw, skazując ich w ten sposób na dziesięciolecia strasznej wegetacji i nędzy.Systematycznie grabiono również i ziemie tych Arabów, którzy pozostali w Izraelu, poddając ich różnorodnym formom dys­kryminacji.Niejednokrotnie izraelskie kibuce dokonywały różno­rodnych samowolnych „konfiskat” pól uprawnych sąsiednich wio­sek arabskich (wg A.M.Lilienthala: op.cit., s.292) [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • funlifepok.htw.pl

    •