[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Stajennywyznacza na mojego stangreta niebezpiecznego szaleńca, kto inny każe swemu psuprzez całą noc ujadać pod moim oknem.Grają fałszywie na rogu myśliwskim tylkopo to, żeby szarpać mi nerwy, a do tego bezustannie śmieją się ze mnie.Hrabia niedość surowo przywołuje ich do porządku.Zaledwie wczoraj recytowałem z zapałem włoskie wiersze, a oni chichotali jakzakonnice.Zaprezentowałem im więc kilka moich francuskich wierszy w nadziei, żew ten sposób wzbudzę w nich szacunek, oni jednak śmiali się dalej.Zmieją się, kiedy przychodzę na bal w białym żabocie, surducie z jedwabiuwyszywanym złotem, czarnej atłasowej kamizelce i jedwabnych pończochach.Zmieją się nawet z mojego menueta, którego przed sześćdziesięciu laty nauczył mnieMarcel, największy tancerz Europy.Większość czasu spędzam zamknięty w pokoju i pochłonięty pisaniem.Kiedymoje wspomnienia ukażą się drukiem, ci na dole nareszcie przestaną się śmiać.Twój kochający CasanovaCzerwiec 1787Najdroższa Cecilio,Rozmawialiśmy o Goethem i tańcu, czyż nie tak? (Wciąż traktuję te listy jak dalszyciąg rozmów, które kiedyś toczyliśmy).Ach, gdyby tak słudzy hrabiego zobaczyli mnie tańczącego fandango, tak jakczyniłem to w Madrycie! Nigdy nie zapomnę wrażenia, jakie wywarł na mnie tentaniec, kiedy ujrzałem go po raz pierwszy.Partnerzy tańczyli twarzami do siebiei choć byli wyposażeni jedynie w kastaniety i przesuwali się najwyżej o trzy krokiw każdą stronę, przybierali setki uwodzicielskich póz oraz wykonywali setkizalotnych gestów.A ich twarze! Na obliczach mężczyzn malowała się autentycznamiłość, przez twarze kobiet przemykały oddanie, żądza i ekstaza.W fandangumożna podziwiać miłość od początku do końca, od pierwszego namiętnego szeptupo ostatnie westchnienie rozkoszy.Po takim występie tancerka nie może niczegoodmówić swemu tancerzowi.Fandango pobudza zmysły w sposób wymagającynatychmiastowego zaspokojenia.Chciało mi się krzyczeć, kiedy oglądałem go po razpierwszy.Fandango osadza na skórze pożądanie tak samo, jak Ty to robisz, malującportret.Nie potrafię tego lepiej opisać.Natychmiast wyszedłem z balu, wynająłemnauczyciela i ćwiczyłem przez trzy dni i trzy noce, aż wreszcie potrafiłem wykonaćfandango lepiej niż jakikolwiek Hiszpan w Madrycie.Taniec to życie, Cecilio.Czy wiesz, że nigdy razem nie tańczyliśmy? W swoimostatnim liście piszesz, że taniec nie sprawia Ci przyjemności  to dlatego,najdroższa, że jeszcze nie wiesz, jaka rozkosz się w nim kryje.Pozwól tańczyć swoimpiersiom! I co z tego, że przyciągają uwagę tłumu? Poddaj się ich pięknu! Kiedyopowiadasz, jak urosły od chwili naszego rozstania, pożądanie rozpala mnie doszaleństwa.Biegam po zamku, chwytam wszystko, co choć trochę je przypomina.Jabłka  za twarde, poduszeczki na igły  za miękkie.Na szczęście znalazłem dwiebrzoskwinie dojrzewające na skąpanym w promieniach słońca parapecie.Trzymamje teraz w lewej ręce, pisząc do Ciebie prawą. Przykro mi, że Twój szwagier już zaczął zdradzać Sofię, chociaż jeszcze nie zdjęłaślubnych pereł.Nie powinien tak postępować.Bądz dla niej dobra, Cecilio.Spróbujsobie wyobrazić, jak teraz cierpi.Już nie tylko służba mnie lekceważy.Hrabia także nie traktuje mnie dobrze, a jegoludzie to widzą.Zdarzyło się już kilka razy, że kazano mi jeść przy bocznym stoliku,ponieważ ze względu na liczbę gości zabrakło dla mnie miejsca przy głównym stole.Ja, Casanova, kłaniający się i uśmiechający z daleka do obwieszonychkosztownościami tłustych świń obżerających się smakołykami, z których zostaną dlamnie zaledwie resztki!Hrabia coraz częściej nie przedstawia mnie ważnym gościom i odwiedzabibliotekę bez uprzedzenia.Spoglądam na obrzydliwie różowe ściany głównegohallu i ogarniają mnie mdłości.Pamiętam refleksy przemykające po pokrytychmalowidłami sufitach Palazzo Mocenigo, odbicia naszych zwiewnych palazzitańczące w wodzie, i z tęsknoty za Wenecją serce tańczy mi w piersi fandango.Ktoś się zbliża.Muszę zapieczętować ten list, zanim go zobaczą.Bezustannie mnieśledzą w nadziei, że znajdą coś, co będą mogli wykorzystać przeciwko mnie.Twój CasanovaPS Wathek Beckforda nareszcie ukazał się po angielsku.Wrzesień 1787Najdroższa Cecilio,Oto HISTOIRE de ma FUITE DES PRISONS de la Republiaue de Venise, qu  onappelle les Plombs  czyli relacja o moich przeżyciach w więzieniu i ucieczcestamtąd.Przećwiczone z Tobą w gondoli przy San Vio, a teraz wygładzonei oprawione w skórzane okładki ku uciesze szerokiej publiczności.A więc malujesz rodzinę królewską Neapolu, dawnych klientów Angeliki?Koniecznie dopilnuj, aby zapłacili Ci, zanim wyjedziesz!Wiem na pewno, że pewnego dnia poznasz osobiście Angelikę Kauffmann.Mamnadzieję, że się nie zawiedziesz.Moim zdaniem Ty jesteś lepszą malarką i jużwkrótce staniesz się bardziej sławna.Malujesz mężczyzn ze Słowem w ich lędzwiachi kobiety na tyle pożądliwe i godne pożądania, aby je uwolnić.Ludzie z jej portretówsą zbyt piękni, aby kogokolwiek pożądać.Krótko mówiąc, są martwi.Podczasprzyjęć wydawanych przez hrabiego opowiadam jego gościom  brzydkimi pięknym, byle tylko zamożnym  o słynnej weneckiej malarce Cecilii Cornaro i o jejnadzwyczajnych umiejętnościach uwieczniania nie tylko piękna, lecz również namiętności.Będę przysyłał Ci klientów z całej Europy, aż wreszcie w Twojejszkatule znajdzie się więcej zecchini, niż widziałem przez całe życie.Spotkałem mojego starego przyjaciela Lorenza da Ponte [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • funlifepok.htw.pl

    •