[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Równieżkorzystne wyniki osiąga się w niektórych chorobach skórnych, mających swoje podłoże wniewłaściwym wydalaniu z ustroju szkodliwych produktów przemiany materii, zwłaszcza wtrądziku młodzieżowym, wyprysku przewlekłym, zapaleniu opryszczkowym i krostkowymskóry oraz świądzie skóry.Działanie napotne wykorzystuje się stosując wyciągi z ziela ogórecznika w stanach podgo-rączkowych i gorączkowych spowodowanych przeziębieniem, grypą, anginą z objawamidreszczy i uczucia chłodu.Zewnętrznie stosuje się przetwory z ogórecznika jako środki ułatwiające gojenie ran, opa-rzeń termicznych i promieniami nadfioletowymi, uszkodzeń naskórka i wybroczyn oraz obrzę-ków spowodowanych stłuczeniami.Ogórecznik stosuje się również w kosmetyce do kąpieli iokładów w celu przywrócenia skórze jędrności i elastyczności oraz dla zmniejszenia widocz-ności niektórych wad skóry, zwłaszcza drobnych blizn, zaczerwień, odmrozin i wyprysków.Niegdyś napary z kwiatów ogórecznika stosowano do przemywań i okładów w przypadkachzapalenia spojówek i zaczerwienienia oczu.W lecznictwie ludowym przetwory z ogórecznika stosowano jako środek moczopędny, czyszczący krew i przeciwzapalny.Zwieży sok z ogórecznika podawano w zapaleniu opłuc-nej.Przetwory.Odwar z ogórecznika: 1 łyżkę ziela zalać 3/4 szklanki wody ciepłej.Ogrzać dowrzenia i gotować powoli pod przykryciem 5-7 min.Odstawić na 10 min i przecedzić.Pić po1/4 szklanki 2-3 razy dziennie w schorzeniach gardła, krtani i oskrzeli, zwłaszcza u dzieci iosób w wieku podeszłym.Ten sam odwar można stosować zewnętrznie do okładów w scho-rzeniach skórnych, a także do zmywania twarzy w celach kosmetycznych.Miazga ze świeżego ziela ogórecznika: przepuścić szybko świeże ziele273 przez maszynkę do mięsa lub rozdrobnić w mikserze.Otrzymaną miazgę stosować do okładówna blizny po ranach, wrzodach i oparzeniach, na odmroziny, a także na stłuczenia, obrzęki,wybroczyny podskórne, siniaki, uszkodzenia naskórka, wypryski swędzące i trądzik młodzie-żowy.Lepsze wyniki osiąga się niekiedy stosując miazgę z równych ilości świeżego ziela ogó-recznika i świeżych liści babki lancetowatej.Można dodać do miazgi 1-3 g maści Alantan,Dermosan lub Tormentiol.Zioła moczopędne i przeciwzapalne: zmieszać po 2 części ziela ogórecznika, kwiatów bzuczarnego i liści brzozy oraz po 1 części kwiatów wrzosu, owoców dzikiej róży, ziela krwawni-ka i ziela nawłoci.Zalać 21/2 łyżki ziół w termosie 3 szklankami wody wrzącej, przykryć i od-stawić na 1 godz.Pić po 1/2-2/3 szklanki 3-4 razy dziennie między posiłkami w stanach zapal-nych dróg moczowych i skąpym wydalaniu moczu, trądziku młodzieżowym, wyprysku prze-wlekłym oraz zapaleniu opryszczkowym i krostkowym skóry, a także w początkowych obja-wach gośćca stawowego i skazy moczowej.Zioła napotne: zmieszać 50 g ziela ogórecznika i po 25 g ziela bratków i kwiatów lipy.Za-lać 2 łyżki ziół w termosie 2 1/2 szklanki wody wrzącej i odstawić na 1 godz.Pić rano i w po-łudnie po 1/2 szklanki gorącego naparu po jedzeniu, natomiast wieczorem pełną szklankę z do-datkiem 1-3 łyżek soku malinowego lub kieliszka rumu.Jednocześnie przyjmować 3-4 razydziennie po 2 drażetki witaminy C lub po 2 drażetki Scorbopyrinu bądz Rutinoscorbinu i Polo-pirynę.Stosować w chorobie przeziębieniowej, grypie i przy podwyższonej temperaturze.Zioła w nieżycie gardła: zmieszać równe ilości ziela ogórecznika, ziela tymianku i korzenialukrecji.Zalać 1 łyżkę ziół 3/4 szklanki wody ciepłej.Ogrzać do wrzenia i gotować pod przy-kryciem 5-7 min.Odstawić na 10 min i przecedzić.Pić po 1/4 szklanki 2-3 razy dziennie pojedzeniu w stanach zapalnych gardła, krtani i oskrzeli.Kąpiel ziołowa: zmieszać po 50 g ziela ogórecznika, ziela krwawnika i kwiatów lipy.Całośćzalać 2-3 l wody wrzącej i pozostawić pod przykryciem przez 15-20 min.Następnie przecedzićdo wanny.Wytrawione zioła przełożyć do woreczka płóciennego, zawiązać i umieścić w wan-nie wypełnionej wodą o temp.37-39C do 1/3 objętości.Czas kąpieli 15-25 min.Kąpiel działaregenerujące na skórę i czyni ją elastyczniejszą i odporniejszą.95.OMAN WIELKIInula helenium L.Jest to bylina z rodziny Złożonych (Compositae), pochodząca prawdopodobnie z Azji Zrod-kowej i rozpowszechniona dość pospolicie w Europie.W Polsce występuje w zaroślach, na po-rębach i przy zródłach, zarówno na niżu, jak też w niższych położeniach górskich.Roślinę tęuprawia się w Polsce do celów farmaceutycznych.Oman wytwarza bulwiaste zgrubiałe, rozgałęzione kłącza, z których wyrastają łodygi proste,bruzdowane, górą wełnisto owłosione i nieco rozgałęzione, do 1,5 m wysokie.Liście dolne sąpodłużnieeliptyczne, zwężające się w ogonek, u szczytu zaostrzone.Liście łodygowe sercowa-tojajowate, nasadą obejmujące łodygę.Wszystkie liście od spodu filcowato owłosione, nabrzegu nierówno karbowanoząbkowane.Kwiaty żółte, zebrane w duże koszyczki, ustawionena szczycie łodygi w baldachokształtną wiechę.274 Oman wielki (wg A.Lonicerusa, 1564)Surowiec.Do celów leczniczych uprawia się oman z nasion na wilgotnych, gliniastychgruntach [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • funlifepok.htw.pl

    •