Robert Galbraith Cormoran Strike 02 Jedwabnik

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pan Gunfrey prosi o kolejne spotkanie jutro w jego biurze o 10, ma ci coświęcej do powiedzenia.RxDzięki odpisał Strike.Nigdy nie dodawał buziaków do SMS-ów, chyba że pisał do siostry albo cioci.W metrze planował kolejne posunięcia.Poszukiwania Owena Quine a dokuczałymu jak swędzące miejsce w mózgu.Był trochę poirytowany, a trochę zaintrygowanytym, że pisarz okazał się taki nieuchwytny.Wyjął z portfela kartkę, którą dostał odElizabeth Tassel.Pod nazwiskiem Kathryn Kent widniał adres wieżowca w Fulhami numer telefonu komórkowego.Poniżej, wzdłuż dolnej krawędzi umieszczono dwasłowa: niezależna pisarka.Strike znał niektóre części Londynu równie dobrze jak taksówkarze.Wprawdziew dzieciństwie nigdy nie spenetrował najdroższych dzielnic, ale razem z nieżyjącąjuż, wiecznie tułającą się matką mieszkał pod wieloma innymi adresami w stolicy:zazwyczaj w skłotach albo w lokalach komunalnych, ale czasami, jeśli aktualnegochłopaka matki było na to stać, w przyjemniejszym otoczeniu.Poznał adres KathrynKent: w Clement Attlee Court stały stare bloki komunalne, wiele z nich przeszło jużw ręce osób prywatnych.Brzydkie kwadratowe wieże z cegły z balkonami nakażdym piętrze wznosiły się w odległości zaledwie kilkuset metrów od wartychmiliony funtów domów w Fulham.Nikt na niego nie czekał, a poza tym po długim popołudniu w Caf� Nero Strikebył pełny kawy i ciastek.Zamiast wrócić do domu północną linią metra, wsiadł dolinii dzielnicowej i pojechał do West Kensington, a potem ruszył w ciemności wzdłużNorth End Road, obok barów z curry i pozabijanych deskami witryn licznychsklepików, które ugięły się pod ciężarem recesji.Zanim dotarł do wieżowców, nastałwieczór.Stafford Cripps House stał najbliżej ulicy, wznosząc się tuż za niskim,nowoczesnym ośrodkiem zdrowia.Architekt optymista, który zaprojektował temieszkania komunalne, chyba odurzony socjalistycznym idealizmem, obdarzyłkażde małym balkonem.Czyżby wyobrażał sobie szczęśliwych mieszkańcówdoglądających kwiatków w skrzynkach i wychylających się zza barierek, żebywesoło pozdrowić sąsiadów? Właściwie cała powierzchnia na zewnątrz służyła terazlokatorom za rodzaj schowka: stare materace, wózki dziecięce, sprzęt kuchenny i coś,co wyglądało na stosy brudnych ubrań poddawało się działaniu żywiołów, jakbywystawiono tam na widok publiczny przekrój poprzeczny szafek pełnych śmieci.Zgraja zakapturzonych chłopaków palących obok wielkich plastikowych kubłówdo segregacji odpadów zmierzyła przechodzącego Strika nieufnym spojrzeniem.Byłwyższy i szerszy w barach niż każdy z nich. Kawał skurwysyna powiedział któryś z chłopaków, kiedy Strike zniknął imz oczu i nie zwracając uwagi na nieuchronnie popsutą windę, skierował się w stronębetonowych schodów.Mieszkanie Kathryn Kent znajdowało się na trzecim piętrze i szło się do niego posmaganym wiatrem balkonie z cegły, który ciągnął się przez całą szerokość budynku.Zanim Strike zapukał do drzwi, zauważył, że w przeciwieństwie do sąsiadówKathryn powiesiła w oknach prawdziwe firanki.Nikt nie otworzył.Jeśli Owen Quine znajdował się w środku, postanowił się nieujawniać: światło w mieszkaniu było zgaszone i Strike nie dostrzegł żadnego ruchu.Rozzłoszczona kobieta z papierosem wciśniętym w usta wystawiła głowę zzasąsiednich drzwi z niemal komicznym pośpiechem, rzuciła Strike owi krótkieciekawskie spojrzenie, a następnie się wycofała.Na balkonie gwizdał chłodny wiatr.Płaszcz Strike a lśnił od kropel deszczu, aleodsłonięta głowa wyglądała tak jak zwykle: krótkie, gęste i mocno kręcone włosybyły odporne na działanie wilgoci.Włożył ręce głęboko do kieszeni i natrafił nasztywną kopertę, o której zdążył już zapomnieć.Obok mieszkania Kathryn Kentprzepaliła się żarówka, więc Strike powoli minął dwoje drzwi, żeby dotrzeć doinnego zródła światła, i otworzył srebrną kopertę.Państwo Ellacottmają zaszczyt zaprosić Panana ślub swej córkiRobin VenetiizPanem Matthew Johnem Cunliffe emw kościele Zwiętej Marii Dziewicy w Mashamw sobotę 8 stycznia 2011 rokuo godzinie 14.00,a następnie na przyjęciew Swinton ParkZaproszenie emanowało władczością wojskowych rozkazów: ślub odbędzie siętak, a nie inaczej.Strike i Charlotte nigdy nie dotarli do etapu rozdawania zaproszeńna sztywnym kremowym papierze, zdobionym lśniącą czarną kursywą.Strike włożył zaproszenie z powrotem do kieszeni i wrócił do czekania przedtonącymi w mroku drzwiami Kathryn, zagłębiając się w swojej przeszłości i patrzącna ciemną Lillie Road z szemrzącymi podwójnymi latarniami, z sunącymi ulicąrubinowymi i bursztynowymi światłami samochodów.Na ziemi chłopcyw kapturach zbili się w gromadkę, rozdzielili, a potem dołączyli do nich innii nastąpiło przegrupowanie.O wpół do siódmej powiększona zgraja oddaliła się sprężystym krokiem.Strikeodprowadzał ją spojrzeniem, a gdy już znikała mu z oczu, zauważył nadchodzącąz naprzeciwka kobietę.Kiedy przechodziła przez kałużę światła pod latarnią, ujrzałgęstą czuprynę jaskrawoczerwonych włosów wyzierającą spod czarnej parasolki.Kobieta szła przekrzywiona, gdyż w ręce, w której nie trzymała parasolki, niosładwie ciężkie reklamówki.Raz po raz odrzucała do tyłu gęste loki i widziana z dalekawydawała się całkiem atrakcyjna.Jej rozwiane przez wiatr włosy przyciągały wzrok,a luzny płaszcz odsłaniał zgrabne nogi.Kobieta zbliżała się, nieświadoma, że trzypiętra wyżej, po drugiej stronie betonowego parkingu, ktoś obserwuje ją z ukrycia.Pięć minut pózniej weszła na balkon, na którym czekał Strike [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download - pobieranie - ebook - do ÂściÂągnięcia - pdf

Menu