[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Mein Kampf miał napisaćpod jego dyktando Rudolf Hess.A w ostatnich dniach życia w berlińskim bunkrze kazał spalić adiutantowi prywatnearchiwum.Adiutant  jak wynikało z wielu relacji  zniszczył dokumenty w ogrodzieKancelarii Rzeszy.Heidemann, który był jednym z najlepszych zachodnioniemieckich dziennikarzy,wiedział to, a jednak gdy przeglądał pożółkłe strony, nie zapaliło mu się żadne światełkoostrzegawcze.Nie tylko jemu.W 1985 r.sąd w Hamburgu uzna, że dziennikarz był opętany nazizmem,i za oszustwa oraz kradzież skaże go na cztery lata i osiem miesięcy więzienia.Dziśw swoim ciasnym mieszkanku w Hamburgu-Altonie Gerd dzień w dzień przegląda ogromnearchiwum.Porządkuje wycinki z gazet i dokumenty, przesłuchuje nagrane wywiady.Emeryturęma tak niską, że państwo wypłaca mu kilkaset euro zasiłku.Ale nie traci ducha  nielicznym gościom udowadnia, że w sprawę został wrobiony.25 kwietnia 1983 r.całe Niemcy widziały, jak Heidemann pozował do zdjęć z minątriumfującego Cezara.Na konferencję prasową w siedzibie tygodnika  Stern , dla którego pisałod lat 50., zjechało 27 ekip telewizyjnych i ponad setka dziennikarzy z całego świata. Historię III Rzeszy trzeba pisać na nowo  zapowiadał reporter, pokazując bruliony,część składającej się z 62 tomów spuścizny po Hitlerze.A jego przełożeni mówilio największym od zakończenia II wojny światowej dziennikarskim odkryciu.Trzy dni pózniej  Stern błyskawicznie znikł z kiosków.Globalna euforia trwała do 6maja, gdy o 13.27 agencja Associated Press nadała pilną depeszę.Przepustka do byłych nazistówGdyby Heidemann był przesądny, to trzymałby się od  Carin II z daleka, bo nad tym27,5-metrowym jachtem motorowym wisiała klątwa.Pierwszym jego właścicielem był HermannG�ring, któremu wart 1,8 mln reichsmarek jacht z kajutami wyłożonymi szlachetnym drewnemoraz meblami obitymi skórą podarował niemiecki związek przemysłu samochodowego.Po wojnie jacht marszałka Rzeszy trafił do brytyjskiej rodziny królewskiej, która dość szybkosię go pozbyła.Kolejnemu właścicielowi, bońskiemu milionerowi z branży drukarskiej, który kupił go za 160 tys.zachodnioniemieckich marek, rozpadło się małżeństwo.Dziennikarz, gdy zobaczył jacht, dosłownie oszalał na jego punkcie.Postanowił gokupić, wyremontować i sprzedać z zyskiem jakiemuś amerykańskiemu zbieraczowinazistowskich pamiątek.W końcu był to kawał historii  na pokładzie  Carin II G�ring gościłbonzów III Rzeszy i planował ofensywy Luftwaffe.Na kupno jachtu Heidemann potrzebował160 tys.marek i kolejnych dziesiątek tysięcy na remont.Musiał zastawić dom, wziąć kredyt.Aódz kupił w styczniu 1973 r., ale chętnych na odkupienie jej już nie znalazł. Carin II stała się jednak dla Heidemanna przepustką do hermetycznego środowiskażyjących w RFN dawnych nazistowskich notabli.Na pokładzie pojawiał się byłySS-Brigadef�hrer Wilhelm Mohnke, który podczas oblężenia Berlina dowodził obroną dzielnicyrządowej i bunkra Hitlera.To on zeswatał reportera z Eddą G�ring, jedyną córką marszałkaRzeszy.Wcześniej dziennikarz był trzykrotnie żonaty.Jasnowłosa Edda bardzo przypominała ojca, ale była piękną kobietą.Gdy przyszłana świat w 1938 r., Niemcy świętowały, tak jakby urodził się następca tronu.Hitler zostałojcem chrzestnym dziewczynki, nazywano ją małą księżniczką.G�ring obsypywał ją cennymidziełami sztuki, które na jego rozkaz rabowano z muzeów i galerii w okupowanej Europie.Po wojnie Edda odwiedzała swojego ojca siedzącego w norymberskim więzieniu.Zapamiętałago jako  wspaniałego człowieka.W przeciwieństwie do innych dzieci nazistowskich bonzównigdy nie powiedziała o nim złego słowa.Gdy na horyzoncie pojawił się znany, choć małoprzystojny dziennikarz mówiący o Hermannie G�ringu z taką czcią, była nim oczarowana.Heidemanna zaś pociągała w niej nie tylko uroda, ale również jej przeszłość.Edda była jego wielką miłością.To ona wprowadziła go na salony, w których bywalidawni nazistowscy notable, i pomogła ich ściągać na  Carin II.Czas mijał im od przyjęciado przyjęcia.Ich gościem był m.in.obergruppenf�hrer Karl Wolff, adiutant i powiernik HeinrichaHimmlera  skazany na 15 lat więzienia za udział w wymordowaniu setek tysięcy polskich%7łydów.Odsiedział pięć lat, z więzienia zwolniono go z powodu ciężkiej choroby.Heidemannnagrywał rozmowy także z innymi nazistami, myślał o książce  wydawnictwo Gruner + Jahr,do którego należy  Stern , wypłaciło mu nawet 60 tys.marek zaliczki.Związek z Eddąrozpadł się jednak po kilku latach.W 1978 r.generał Wolff był świadkiem na ślubiedziennikarza z jego czwartą wybranką Giną.Pamiętnik  enerdowski śladJest rok 1980.Aby spłacić długi, Heidemann sprzedaje pamiątki po G�ringu.Trafiado zafascynowanego III Rzeszą przemysłowca ze Stuttgartu, który wyciąga z sejfu i pokazujemu ozdobę swej kolekcji: pamiętnik Hitlera z wiosny 1935 r.Gdy Heidemann zaczyna wypytywać o manuskrypt, słyszy niesamowitą historięo ostatnim samolocie z tajnym ładunkiem, który wyleciał z okrążonego Berlina do Salzburga,ale rozbił się po drodze.Oraz o generale służącym w armii NRD, który przemycanazistowskie artefakty przez żelazną kurtynę.Enerdowiec dotarł do tajemniczego ładunku.W końcu pada nazwisko pośrednika.To dr Konrad Fischer, człowiek, który ma dostępdo dzienników F�hrera i wypożyczył ten tom.Podniecony Heidemann wraca do Hamburga, ale w redakcji nikt nie wierzy w istnieniedzienników Hitlera. Niech pan zostawi to nazistowskie gówno w spokoju!  mówi mu PeterKoch, redaktor naczelny.Dziennikarze  Sterna nie mogą zrozumieć, co się stało z ich kolegą, odkąd zaczął sięzadawać z byłymi generałami SS. Pilny słuchacz nazistówPierwsze zdjęcia Gerd opublikował w prasie pod koniec lat 40.Nie miał jeszcze 19 lat,a koledzy chylili czoło przed jego talentem i obrotnością.Młody fotograf potrafił odbieraćchleb starym wygom.Szybko nauczył się pisać artykuły, które dołączał do zdjęć.Były corazdłuższe i lepsze.W 1955 r.został przyjęty do  Sterna , wówczas głównego tygodnika RFN.Z biegiem lat staje się gwiazdą.W Meksyku odnajduje pisarza B.Travena, który jegozdaniem jest nieślubnym dzieckiem cesarza Wilhelma II.W Kongu podczas wojny domowejodkrywa oddział niemieckich najemników walczących pod rozkazami weteranówz Wehrmachtu.Zdobywa World Press Photo za zrobione wówczas zdjęcie, na którym widaćbelgijskiego komandosa (Kongo było wówczas belgijską kolonią) celującego do leżącegona ziemi Murzyna.W 1970 r.podczas palestyńskiego powstania w Jordanii ratujeredakcyjnego kolegę, z którym pojechał relacjonować wydarzenia.Mężczyzna wpadł w ręcePalestyńczyków  ich dowódca skazał go na śmierć za publikowanie kłamliwych jego zdaniemmateriałów.Redakcja  Sterna każe Heidemannowi trzymać się od sprawy z daleka,a pojmanego dziennikarza uznaje za martwego.Ale Heidemann ustala, że kolega znajduje sięw hotelu w Ammanie, w samym centrum walk.Dociera do niego z białą flagą w ręku,po czym przekonuje Palestyńczyków i żołnierzy jordańskiej armii, by przestali na półgodziny strzelać.Dzięki temu z hotelu ucieka 60 osób, w tym znajomy Heidemanna.A onstaje się bohaterem.Tropi też żyjących w Niemczech nazistów.Odnajduje Carla Clauberga, lekarzaprowadzącego eksperymenty na więzniach w Auschwitz i Ravensbr�ck.Demaskujezbrodniarza, który podczas wojny na froncie wschodnim mordował cywili, a po wojnie zostałszefem policji w Wiesbaden [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • funlifepok.htw.pl

    •