[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wtedy zacisnął powieki, długie rzęsy tworzyły półkola jak łamiące się fale.Sapnęłam, gdy gwałtownie wciągnął oddech, wsysając samo tchnienie naszejdzielonej rozkoszy.Jego ciało zesztywniało, gdy osiągał szczyt, a ja poczułam wsobie słodkie, gorące pulsowanie.Potem zasnęliśmy.Odkąd Joscelin wyrzekł się mnie, ani razu nie spędziłam nocy z mężczyzną, i zżalem uświadomiłam sobie, jak bardzo mi tego brakowało.Po pełnym gracjiwysiłku, rozluz
niony po zaspokojeniu, Rafael zasnął jak dziecko.Pasma jegopięknych jedwabistych włosów spływały po mojej twarzy, jego ręka leżała na mniebezwładnie.Lampy zostały przygaszone, opium wyparowało.Chłopiec z lirą iadeptka odeszli dyskretnie.Nie mając innego wyboru, z przyjemnościąwsłuchiwałam się w miarowy oddech Rafaela i w końcu zapadłam w sen.Spałam i śniłam.Z
niłam, że jestem dzieckiem w domu Delaunaya.Razem z Alcuinemprzebywaliśmy w naszym starym gabinecie.Siedzieliśmy po przeciwnych stronachstołu, on i ja, mozoląc się nad zwojami, próbując rozwikłać tajemnicę PanaCieśniny.Byłam bliska odnalezienia klucza, kiedy adept Domu Cereusa w masceśnieżnego lisa wsunął głowę w drzwi.Z irytacją kazałam mu iść precz. Spóz
nisz się  powiedział głosem stłumionym przez maskę. Joie już zostałorozlane.Z przerażeniem, jakie czuje się tylko w koszmarach, uświadomiłam sobie, żewcale nie jestem w domu Delaunaya, tylko w Domu Cereusa; nie jestemdzieckiem, tylko adeptką, spóz
nioną na Zimowy Bal Maskowy.Nie miałam maski,mój kostium jeszcze nie został ukończony.Zrozpaczona, pobiegłam naposzukiwanie Favrieli nó Dzika Róża, żeby poprosić ją o pożyczenie maseczki.W wielkiej sali Domu Cereusa, pełnej światła i radości, zgromadzili sięwszyscy adepci Dworu Nocy w najpiękniejszych strojach.Przyszłam w porę, żebyzobaczyć Księcia Słońce.Roześmiałam się z myślą, że wszystko będzie dobrze.Dziwiłam się, co mnie opętało, skąd wzięło się przeświadczenie, że powinnamuczyć się z Alcuinem, kiedy moje życie było tutaj, wśród śmiechu i wiwatów.Królowa Zima zdjęła maskę i zobaczyłam piękną Surię, która zawsze była dla mniedobra.A potem zrozumiałam, że Księciem Słońce jest Waldemar Selig.Nikt tego nie zauważył, gdy z uśmiechem zdjął maskę, o pół głowy wyższy odinnych; nikt nie zauważył, gdy pozłacaną włócznią przeszył swoją towarzyszkę.Suria upadła na podium z otwartymi ustami i pustką w oczach, z rękamizaciśniętymi wokół drzewca, a na jej piersi rozkwitła ciemna plama krwi.Waldemar Selig zszedł po stopniach, w płaszczu z wilczej skóry na ramionach.D'Angelinowie kłaniali się ze śmiechem.robiąc dla niego przejście, a muzycy graliskocznego kuranta.Krzyk uwiązł mi w gardle, nie mogłam zaczerpnąć tchu.Wokół mnie pomykalitancerze, weseli i wystrojeni, a wśród nich Delaunay  mój pan Delaunay.Chciałam go ostrzec, wykrzyknąć jego imię.Nagle odwrócił się i zobaczyłam, żetrzyma w ramionach Melisandę Szachrizaj i uśmiecha się do niej.Melisanda nadjego ramieniem spojrzała mi w oczy, a jej uroda sprawiła, że ugięły się pode mnąkolana.Ja wiedziałam.Ona wiedziała.Spóz
niłam się.Głos, który mnie zbudził, głos recytujący szczegóły snu i rwący się z paniki,należał do mnie.A
apczywie wciągnęłam powietrze, niemal się nim dławiąc, izrozumiałam, że jestem w komnacie w Domu Gencjany.W mojej pamięcirozbrzmiewało echo szeptu wplecionego w sen, gdy Rafael Murain nakłaniał domówienia moje niechętne usta.Usiadłam, pragnąc zwolnić bicie serca i czekając,aż pojaśnieje mi w oczach.Rafael, spokojny i wyrozumiały, klęczał obok łóżka. Mam opowiedzieć ci sen?  zapytał łagodnie. Nie. Z drżeniem przeciągnęłam rękami po twarzy. Pamiętam. Często tak bywa, kiedy usidli się sen w trakcie powstawania. Podniósł się zgracją i podkręcił przygaszone lampy, a gdy miękki blask zalał pokój, nalał coś dokieliszka. Rozcieńczone wino.Wypij, dobrze ci zrobi.Wypiłam chłodny napój, który ukoił moje gardło i nerwy.Rafael przysiadł napiętach i popatrzył na mnie. Sen łatwy do zinterpretowania  oznajmił cicho. Odsuwasz trudną decyzję,Fedro nó Delaunay, a z tego nie wyjdzie nic dobrego.Jeśli chcesz, możemy razemprzeanalizować sen i dowiedzieć się, jakiej decyzji się obawiasz. To nie będzie konieczne. Zaśmiałam się, a zaraz potem przebiegło mniedrżenie. Już wiem. Zmierzenie się z tym faktem na jawie wcale nie byłołatwiejsze.Wiedziałam, i czułam strach, gdy uśmiechałam się niepewnie doRafaela Muraina nó Gencjana. Widzisz, muszę jechać do La Serenissimy.DWADZIEZ
CIA PI

Nie sądziłam, że zasnę po tym koszmarze, lecz dzięki Rafaelowi stało sięinaczej.Kazał mi zostać, kiedy chciałam odejść, i cichym głosem utkał czar, wktóry przywołał senność.Sen bez niepokojących widzeń przywrócił mi trochęspokoju, jaki wcześniej dała mi ta noc rozkoszy.Rankiem byłam rada, żeposłuchałam Rafaela.Przed wyjściem uklękłam przed nim, kładąc dwa palce na jego ustach. Sługo Nammy, w jej imieniu nakazuję ci zachowanie tajemnicy.Rozumiesz?Pokiwał głową.Pod oczami miał sine smugi zmęczenia, ta noc bowiem dała musię we znaki. To święte prawo Domu Gencjany.Nie musisz się obawiać.Złożyła przysięgę. Jego twarz pojaśniała, kiedy się uśmiechnął. Niezależnie od tego nikomu niezdradziłbym twoich snów. Po chwili dodał łagodnie:  To musi być trudne, żywićdo klienta tak bardzo sprzeczne uczucia.Nie musiałam pytać, kogo ma na myśli. Masz rację  przyznałam z drżeniem w głosie, niewymownie wdzięczna [ Pobierz całość w formacie PDF ]

• Menu

  • Index
  • Trylogia Hana Solo.02.Zemsta Hana Solo
  • Trylogia Lando Calrissiana.02.Lando Calrissian i Ogniowicher Oseona (2)
  • Roberts Nora Marzenia 02 Odnalezione marzenia
  • Vinge Joan D Królowe 02 Królowa Lata Zmiana
  • Lindskold, Jane [Firekeeper 02] Wolf's Head, Wolf's Heart
  • Warren Tracy Anne Miłosna pułapka 02 Miłosny fortel
  • Saylor Steven Roma sub rosa t Morderstwo na Via Appia
  • Pierce Tamora Krąg Magii [Tamora Pierce] 03 Księga Daji
  • Masterton Graham Sfinks (SCAN dal 838)
  • Jozef Flawiusz Wojna Zydowska (2)
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • potancowka.xlx.pl