Eo Sienkiewiccz, Henryk Quo vadis 1

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kaj li eksciti�is �iam pli, �ar la kulpo de Ligia inspiris al line nur koleron, sed anka� abomenon kaj malestimon por lahoma naturo �enerale, kaj speciale por la virina, kiun e� la301QUO VADIS?eLIBROkristana instruo ne �irmis kontra� la malforteco de Evo.Ne-nio estis por li, ke la knabino restis ankora� �asta, ke �i volisforkuri de tiu amo kaj ke �i konfesis �in kun beda�ro kaj pen-to.Crispus volis �in �an�i en an�elon kaj levi en altsferojn, kieekzistis nur amo al Kristo, kaj jen �i ekamis a�gustanon! Lanura penso pri tio plenigis lian koron per teruro, kiun plifor-tigis la sento de espertrompo kaj seniluzii�o.Ne! li ne povistion pardoni al �i! Vortoj de indigno bruligis liajn lipojn, kva-za� ardantaj karboj; li batalis ankora� kontra� si mem porilin ne eldiri, sed li skuis siajn maldikajn manojn super laterurita knabino.Ligia sentis sin kulpa, sed ne tiagrade.xikredis e�, ke la fori�o el la domo de Miriam estos �ia venkokontra� la tento kaj moderigos �ian kulpon.Crispus polvigis�in; li montris, al �i la tutan vantecon kaj malnoblecon de �iaanimo, kiun �i �is nun nenian suspektis en si.xi kredis e�, kela maljuna presbitero, kiu de la momento de �ia forkuro estispor �i kvaza� patro, montros al �i iom da kompato, konsolos�in, kura�igos kaj konfirmos. Al Dio mi oferas mian senrevi�on kaj mian doloron, li parolis, sed vi malfideli�is al la Savinto, �ar vi flankeniriskvaza� sur mar�on, kies vaporoj venenis vian animon.Vi po-vis oferi �in al Kristo, kiel multekostan vazon, kaj diri al Li: Sinjoro, plenigu �in per favoro! Sed vi preferis oferi �in alservanto de la malbona spirito.Dio pardonu al vi kaj kompa-tu vin, �ar mi, anta� ol vi for�etos la serpenton, mi kiu vinkonsideris elektita &Kaj subite li �esis paroli, �ar li rimarkis, ke ili ne estis solaj.Tra la velkintaj konvolvuloj kaj tra la hederoj, egale verdajsomere kaj vintre, li vidis du homojn, el kiuj unu estis la apos-tolo Petro.La alian li ne povis komence rekoni, �ar mantelo302QUO VADIS?eLIBROel dika, harhava teksa�o, nomata cilicium, kovris parton de liaviza�o.Dum momento �ajnis al Crispus, ke tio estis Chilo.Ili dume, a�dinte la levitan vo�on de Crispus, eniris la la�-beton kaj sidi�is sur �tonan benkon.La kunulo de Petro mal-kovris tiam viza�on malgrasan, kun senhari�anta kranio, ko-vritan flanke de krispaj haroj, kun ru�etaj palpebroj kaj kur-ba nazo malbelan kaj kune inspiritan viza�on, en kiu Cris-pus rekonis la trajtojn de Pa�lo el Tarso.Sed Ligia, �etinte sin sur la genuojn, �irka�brakis kvaza� enmalespero la piedojn de Petro kaj, preminte sian turmentitankapeton al la faldoj de lia mantelo, restis tiel en silentoKaj Petro diris: Pacon al viaj animoj.Poste, vidante la infanon �e siaj piedoj, li demandis, kiookazis.Tiam Crispus komencis rakonti �ion, kion Ligia kon-fesis al li, �ian pekan amon, �ian deziron forkuri el la domode Miriam kaj sian beda�ron, ke la animo, kiun li volis oferial Kristo pura kiel larmo, makuli�is per mondana sento al lakunulo de �iaj krimoj, en kiuj dronis la idolana mondo kajkiuj vokis pri ven�o de Dio.Ligia dum lia rakontado �irka�prenis �iam pli forte la pie-dojn de la apostolo, kvaza� volante �e ili ser�i defendon kajelpetegi almena� iomete da kompato.La apostolo, a�skultinte �is la fino, klini�is kaj metis siankadukan manon sur �ian kapon, poste li levis la okulojn al lamaljuna pastro kaj diris: Crispus, �u vi ne a�dis, ke nia amata Majstro �eestis laedzi�ofeston en Kano kaj benis la amon inter la viro kaj lavirino?La manoj de Crispus falis kaj li rigardis kun mirego la paro-lanton, ne povante eldiri e� vorton.303QUO VADIS?eLIBROKaj tiu �i, silentinte dum momento, denove demandis: Crispus, �u vi supozas, ke Kristo, kiu permesis al Marioel Magdalo ku�i �e siaj piedoj kaj kiu pardonis al la adultuli-no, forturnus sin de �i tiu infano, pura kiel larmo?Ligia, plor�emante, alpremis sin ankora� pli forte al la pie-doj de Petro, kompreninte, ke ne vane �i ser�is tie defendon.La apostolo, levinte �ian viza�on, surver�itan de armoj, pa-rolis al �i: Kiel longe la okuloj de tiu, kiun vi amas, ne malfermossin al la lumo de la vero, tiel longe evitu lin, ke li ne alkondu-ku vin al peko, sed pre�u por li kaj sciu, ke nenia kulpo estasen via amo.Kaj �ar vi volas defendi vin de la tento, tiu meritoestos al vi kalkulita.Ne �agreni�u kaj ne ploru, �ar mi dirasal vi, ke la favoro de la Savinto ne forlasis vin, ke viaj pre�ojestos a�skultitaj, kaj post la mal�ojoj komenci�os tagoj defeli�o.Dirinte tion, li metis amba� manojn sur �iajn harojn kajlevinte la okulojn supren, benis �in.El lia viza�o radiis super-tera boneco [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download - pobieranie - ebook - do ÂściÂągnięcia - pdf

Menu