Poematy Norwid

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Co r z e c z y w i s t o ś ć, to świata-skończenie,Co n i e-u ż y c i e,to puste zwątpienie,Co n a d-u ż y c i e, to niedokończenie.VIIDziś, teraz, również k o n i e c ś w i a t a bliski.Nie on ostatni koniec wszech-konieczny,O którym żaden wyrosły z kołyski,I żaden Anioł nie wie, i Syn-wieczny,Jedno Ogromny Sam Jeden Jehowa; Lecz ten, o którym jest osobna mowa,%7łe się z p o s t a c i-c z a s ó w poznać daje,Jak deszcz i burzy woń, lub jasne maje.Bo świat już kończył się po wiele razy,Przemazywając skończone obrazyTej albo onej znów rzeczywistości,Co w c i ą ż t o ż s a m o wyraża, w c i ą ż p r o ś c i � j.223Któż ma to ciało, co przed lat dziesiątek?A przecież każdy wita go znajomyI mówi: Tyś jest bo wieczny początekTrwa w nim, choć w-cale zmienion gmach widomy. Taki to koniec świata w Europie,Zdawałoby się, że jest niedaleki;Każdy już naród stanął na okopie,I kruchym szczudłem podparł się kaleki,I patrzy sobie na żurawie loty,Nadziei cichej pełen i tęsknoty.VIIISynów ma wielu, wielu, n i e w o l n i c a,Ale i S a r z e błysła obietnica I z m a e l kona na puszczy z pragnienia,Alić Pan zródło daje mu chłodzące I z a a k miecz już czuje u ramienia,Alić hamuje Pan ostrze błyszczące.224DO HR.WAADYSAAWA ZAMOYSKIEGODe m�me que ceux qui veulent dessinerun paysage, descendent dans la plaine pourobtenir la structure et 1 aspect des montagneset des lieux �l�v�s, et montent au contraire surles hauteurs, lorsqu ils ont � peindre les plaines:de m�me pour bien conna�tre le naturel despeuples, il est n�cessaire d �tre prince, et pourconna�tre �galement les princes, il faut �tre peuple.N i c o l o-M a c h i a v e l l iIGdybym miał rylec ów Resurrecturis,Niedopełniony dokreśliłbym tu rys,Na tych tablicach W a s z y c h, w Kapitolu. Skreśliłbym, mówię, jezdzca w czystym polu,Pochylonego z konia, w snopie-blasku,Płaszcz mającego z purpury sydońskiejI konsularne na nogach zawiązki,I rzekłbym: O w o, d r o g a d o D a m a s k u!.IITak szlachcie całej, a z nią dziejom-świata,Stało się właśnie teraz, pod te lata. Ciemność obiegła p r z y w o d z c e - p o c h o d u,Apokalipskie spięły się rumaki,A od narodu lecą do naroduSpłoszone stadem l e g e n d y i z n a k i.IIIWszakże ta ciemność właśnie i zmącenieTłem są, na którym palec ChrystusowyZ obłoku wstawa i kreśli widzenie. Rycerz raz jeszcze płaszcz oblecze nowy,Narodów wiele Miłością obejmie,Przed Tron bez-wstydnie poniesie okowy,Bogu i ludziom zasłużon uprzejmie. Sieroty, ludzie służebne i wdowyUkocha Słowem mieczów złamie wiele Mieczem z bestiami potka się w pustyni,I będą kochać go nieprzyjaciele,Ani powini kto.sam się powini!225IVTak szlachty całej przyszłość jeszcze widzęZ rycerską Pawła postacią na czele,I wiem że słów się moich nie powstydzę,Jakkolwiek dziwnie brzmią i lecą śmiele.VMąż ów, co w s a m e j s p r a w i e C h r y s t u s o w � jS z l a c h e c t w e m-r z y m s k i m r a c z y ł s i ę z a s ł o n i ć,Zwiat znając, ludzi i tron Agrypowy,Pół-bóstwa swego w Grecji umiał stronić:Maż ów powiedzie l e g i o n-d z i e j ó w nowy.VIA Tobie, Panie, kreślę to widzenie,Jak mi je czasów zjawiska podały,Boć nec utroque Caesar i cierpienieWieków i orły, co się rozdzierałyNad modrzewiową zagrodą szlachcica,Czynią że trud Ci zorał kość i lica.VIINam gdyby Pan Bóg dał Twoje wytrwanie(O czym, zaprawdę, wątpię i szeroko!),Może by rychlej wstało to śpiewanie,Może byś rychlej rozradował oko.226DO A.M.Gdy proroctwo ustawa, lud bywa rozproszony.S a l o m o n i s1Są którzy chodzą za Tobą są inni,Którzy nie chodzą, acz w Twe każą Imię;Są wreszcie, prościej ze-tchnione i gminni�j,Duchy, k o n i e c z n i e ku Tobie pielgrzymie.2T y c h s i ę, A d a m i e, p o ż a l w p r z ó d n i ż i n n y c h,Tych co oblicza Twego nie zaznały;Najniewinniejsze są bowiem z niewinnych,A schną, choć wiele, wiele, ukochały!.3Z ogromnych lasów na słońce z a c h o d u,Jak płowe ptaków stada, wyglądająI do-strajają cichy świergot głodu,I ręki, ziarnem-promiennej, szukają.4Rzuć jeszcze ponad południkiem globu Perłowych tęczę ziarn o! Siewco jary,Bo wciąż są syny starego-sposobu:Czas żniw i siejby Miłości i Wiary!.227DO A.T.Och! si scires nulla quanta sit poena!.A u g u s t i n u sIZ cieniu, co pada w przysionek kościoła,Znany kto jesteś ? nie pytam się Ciebie,Acz nieraz N a r ó d zawiśnięty wola: Chcę wiedzieć, kędy niesiesz mię po niebie!IIJa wiem że takie są Potęgi stanu,Co, przechadzając się za kolumnadąGwarnego forum usługują radąI schodzą resztę zostawując P a n u.IIIJa wiem że czasy są, w których milczenieNiezwykłej piętnem mocy lecz wiem o tem,%7łe już przemilka jedno pokolenieW bez-jawie prute w pierś zamkniętym grzmotem.IVKto jest silniejszy ode mnie niech zgani,%7łe rad z bezdennej wyzieram otchłaniI że Cię rymy dotykam moimi, Ale nie mogę poglądać na %7łycieZ skrzydłami w węzeł w górze związanymi,I trza mi Słońca złotego.obficie!VA to nie mówię jeden ja, maluczki,Lecz wielu z onych, na wędrówce różn�jOdprawujących tu i owdzie k u c z k i. A to nie mówię jeden ja, podróżny,Lecz wielu z onych, co w czasy wstępująI schną a wołać nie śmią albo czują,Ale nie widzą albo się pasująWe śnie z Cherubem wieku albo sami,P o j e d y n k u j ą c, g i n ą z w y c i ę z c a mI u p a d a j ą, j a k o g r o m n e c i e n i e228N a b e z-e c h o w e N a r o d u-s u m i e n i e.VI.D l a c z e g o S o k r a t n i e u s z e d ł z w i ę z i e n i a?M y u j ś ć w i n n i ś m y.Duch, krew, każe to nam.Tak wierzę. Jeślim krzyw, rozedrzyj pieniaI orzecz słowo Twe.p r z e-k o n a j, s k o n a m.KONIECrękopismu, którego tytuł: SALEM, przez Autora Promethidiona ,napisany 1852 rokua z rapsodów złożony czterech.229WITA-STOSAPAMICIESTETYCZNYCH ZARYS�W SIEDEMR.1856230WSTP T e r z e c z y m ę d r z e c n i e c h a j w l e s i e c z yt a 38Indianin pisał na pewnych tablicach A święty Bernard mówi: że jest skrytaTreść której w puszczach więcej niż w książnicach;Wszakże już nieraz i w ludnych ulicachNapotkasz puszczy, j e ś l i c h c e s z, do syta!.38Niektóre Vedas miały to ostrzeżenie na początku, iż jedynie przez żyjących w lasach czytane być mogą zkorzyścią.231IPIKNO.Bóg widzi wszystko Jakże to być może,By tyle brzydot zniosło oko Boże? [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download - pobieranie - ebook - do ÂściÂągnięcia - pdf

Menu