[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W każdym razie Hannibalwiedział, że Masynissa zdołał połączyć swoje siły z Rzymianami.Jasne stałosię, że realizacja początkowego planu nie będzie możliwa.Plan ten od początku był ryzykowny i uzależniony od czynników, którychHannibal nie mógł kontrolować.Masynissa przybył, ale Wer-miny nie byłowidać.Hannibal został zmuszony do podjęcia walki na otwartej przestrzeni zarmią, która dysponowała znacznie większą liczbą oddziałów jazdy.Dlaczegowięc w ogóle zdecydował się na bitwę? Dlaczego nie zrezygnował i się nie wycofał? Po raz kolejny odpowiedzzwiązana jest z oddziałami jazdy.Armia jest najbardziej zagrożona, kiedyznajduje się w kolumnach marszowych i jest odwrócona tyłem do przeciwnika.Baza Hannibala znajdowała w odległości około 130 km i aby do niej dotrzeć,jego wojska musiałyby przejść przez otwarty, równinny teren.Gdyby się zacząłwycofywać, podczas pięciu dni marszu do Adrumetum jazda rzymska inumidyjska nieustannie nękałaby jego wojska.Do czasu dotarcia do bazyKartagińczycy zostaliby wycięci w pień.Tak więc, pomimo nieprzychylnychokoliczności, Hannibal musiał stoczyć bitwę pod Zamą.BITWA POD ZAM, 202 R.P.N.E.Rzymska armia wylądowała w Afryce dwa lata wcześniej z około 30000wojowników pieszych i 1200 konnymi.Poniosła w tym czasie niewielkie straty izostała wzmocniona przez posiłki z Italii.Uzupełnienie oddziałów jazdy byłozapewne znacznie trudniejsze, jednak można przypuszczać, że również onezostały wzmocnione i liczyły mniej więcej 2000 żołnierzy.Polibiusz zapisał, żeprzed bitwą z Hannibalem Scypion, ze względu na bezpieczeństwo floty,powierzył bazę Lucjuszowi Bebiuszowi.Być może również zostawił na tyłachstraż złożoną z oddziałów piechoty, a także jednostki jazdy, pełniące funkcjezwiadowcze i osłaniające piechotę.Chociaż nie znamy dokładnej wielkości tychsił, nie mogły one być mniejsze niż legion piechoty i 1000 jezdzców.Tak więcarmia Scypiona liczyła około 30 000 piechurów, czyli 5 legionów, i 1000konnych.Przed bitwą Masynissa przybył z kolejnymi 6000 piechoty i 4000jazdy.Appian twierdzi, że również wódz plemienny Dakamas dostarczyłRzymianom 600 jezdzców.Armia Hannibala składała się z trzech kontyngentów.Do pierwszegonależały oddziały z armii Magona, które zostały wycofane z północnej Italii irozmieszczone w Afryce jeszcze przed przybyciem Hannibala.Polibiuszzapisał, że Magon miał 12 000 najemników38.Liczba ta niemal na pewnozostała zaniżona.Kiedy armia Magona dotarła do Italii latem 205 r.p.n.e., w jejskład wchodziło 12000 piechurów, 2000 jezdzców i 30 okrętów39.Rok pózniej, gdy Rzym szykował się do inwazjina Afrykę, Kartagina wysłała Magonowi dodatkowe 6000 piechoty, 800jezdzców, 7 słoni bojowych oraz ogromną sumę pieniędzy na zwerbowaniedodatkowych oddziałów wśród Ligurów40.Tak więc wojska Magona liczyły18000 piechoty i 2800 kawalerii.Uzasadnione będzie założenie, że kolejne10000 ludzi pozyskano od Ligurów, co podnosiło siły Magona do liczby 30 000żołnierzy.Armia Magona musiała być na tyle duża, aby skłonić Rzymian dowysłania na północ sześciu legionów, które miały blokować drogę jegowojskom.W wyniku tego manewru działania zbrojne na północy PółwyspuApenińskiego utknęły w martwym punkcie - armie ścierały się ze sobą, ale niedochodziło do poważniejszych bitew.W potyczce, do której doszło tuż przedodwołaniem Magona z Italii, Kartagińczycy stracili 5000 ludzi, a Rzymianie2500.Po tym starciu Magonowi pozostało jeszcze około 25 000 żołnierzy.Nawet jeśli założymy, że zwolnił on większość jazdy oraz że większość Ligurówwróciła na swoje rodzinne ziemie, Magon nadal dysponował ponad 15 000najemników, którzy mogli się połączyć z siłami Hannibala w Afryce.Drugi kontyngent składał się z weteranów armii Hannibala, jego starejgwardii.Niektórzy z tych żołnierzy służyli pod jego dowództwem od samegopoczątku, inni pochodzili z południowoitalskich miast i plemion i dołączyli dojego armii podczas wojny przeciwko Rzymowi.Byli to w większości Lukanie iBruttiowie.Musieli oni opuścić Półwysep Apeniński, ponieważ po opuszczeniuItalii przez Hannibala Rzym surowo ukarałby ich nielojalność.Można szacować,że liczebność tych oddziałów sięgała od 12 000 do 18000 ludzi4'.Najbardziejprawdopodobne wydaje się, że wojska te liczyły około 15 000 żołnierzy.Były tonajlepsze oddziały Hannibala, zaprawione w boju i zdyscyplinowane, a takżepotrafiące na komendę wykonywać manewry taktyczne.Ostatni kontyngent składał się z niedawno pozyskanych żołnierzy -Kartagińczyków i być może Libijczyków; dostępne zródła nie podająszacunkowej siły tych oddziałów.Hannibal użył ich jednak jako drugiej liniiprzeciw liczącej 10 000 ludzi frontowej linii wojsk rzymskich.Musiały więc onebyć podobnej wielkości - między 8000 a 10000 żołnierzy - jeśli miały wykonaćtaktyczne zadanie, które wódz im powierzył.Biorąc pod uwagę, że klęska Kartaginy oznaczałasprzedanie w niewolę, śmierć lub rzymską okupację, zwerbowanie takiej liczbyżołnierzy wśród mieszkańców Kartaginy nie było trudne.Problem polegał natym, że oddziały te były niedoświadczone w boju i niezdyscyplinowane.Byćmoże aby dodać im odwagi, Hannibal w centrum drugiej linii rozmieścił 4000doświadczonych żołnierzy greckich, pozyskanych od Filipa V Macedońskiego42.Podsumowując, armia Hannibala w całości liczyła około 44 000 piechoty.Określenie siły jazdy kartagińskiej jest niemal niemożliwe.Hannibal zabiłwiększość swoich koni przed opuszczeniem Italii i, jak twierdzi J.F.C.Fuller,przybył do Afryki zaledwie z kilkoma tysiącami wierzchowców.Starał siępozyskać oddziały jazdy u przyjaznych Kartaginie plemion afrykańskich, ale zmiernym powodzeniem.Połibiusz informuje, że wódz o imieniu Tycheuszdostarczył mu 2000 jezdzców, a Appian wspomina o innym wodzu, Mezotylusie,który zaoferował Kartagińczykom 1000 konnych43 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • funlifepok.htw.pl

    •