[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Microsoft dostosował swoją wersję do nowych mikrokomputerów 16-bito-wych.Jeden z menedżerów Microsoftu wspomina: „W istocie wprowadzaliśmyXenix jeszcze w trakcie negocjacji z AT&T.Byliśmy jednak przekonani, że uzyskamy ten kontrakt”.Każdemu komputerowi osobistemu potrzeba programów użytkowych, języka wysokiego poziomu, takiego jak Basic, i systemu operacyjnego.Microsoft wtykał teraz palce we wszystkie trzy warstwy tortu, jakim jest oprogramowanie komputerów osobistych.Jedynie języki firmy stały się standardami przemysłowymi, ale Gates wiązał duże nadzieje z systemem Xenix.Jak się później okazało, istotnie system operacyjny Microsoftu stał się standardem w przemyśle komputerowym, ale nie był nim Xenix.Dzięki licencji na sprzedaż systemu Unix, Microsoft uzyskał system operacyjny, na którego opracowanie ktoś inny wyłożył już pieniądze.Każda firma komputerowa mogła uzyskać od AT&T licencję na Unix i wiele firm to zrobiło.Jednakże Microsoft jako pierwszy skupił się na mikrokomputerach i zrobił to dzięki mistrzowskiej umowie dystrybucyjnej.Gates uzyskał od AT&T ruchomy rabat, umożliwiający mu łączenie wszystkich opłat licencyjnych od innych firm, którym udzielał sublicencji na Xenix.Microsoft nie poświęcał nawet wiele czasu i pieniędzy na dostosowanie systemu Xenix do innych komputerów.Prace te zlecał małej kalifornijskiej firmie, Santa Cruz Operation.Wykonywała ona większą część prac technicznych, a Microsoft ograniczał się do przekazywania części opłat licencyjnych.Była to umowa korzystna dla Santa Cruz, korzystniejsza dla AT&T, a najkorzystniejsza dla Microsoftu, który miał teraz system operacyjny i ciągnął z niego zyski przy bardzo niewielkich nakładach kapitału.Jednym z pierwszych nabywców systemu Xenix od Microsoftu była firma 3Com Corporation, założona w 1979 r.w Santa Clara, w stanie Kalifornia, przez Boba Metcalfe’a.Metcalfe chciał zastosować Xenix w pierwotnym wyrobie swojej firmy, którym był program sieciowy pod nazwą TCP/IP, służący do łączenia komputerów osobistych w sieć.Gates i Metcalfe spotkali się po raz pierwszy w Chicago pod koniec 1979 r., na krótko przed podjęciem współpracy.Było to podczas wieczoru poświęconego przemysłowi komputerowemu.Mieli opowiedzieć menedżerom Sears Roebuck & Co o przyszłości komputerów osobistych.Spotkanie zostało zorganizowane przez wizjonera tego przemysłu, Blaira Newmana, prowadzącego krucjatę na rzecz komputerów.Gates znał go z Uniwersytetu Harvarda.W swoim wystąpieniu w tym dniu w Chicago Newman zaproponował, by firma Sears stworzyła w całym kraju sieć sklepów wysokiej techniki, sprzedających skomputeryzowane urządzenia domowe, które byłyby elektronicznie sterowane przez „magistralę domową”.(Rozumiał przez to magistralę, wzdłuż której przepływałyby informacje cyfrowe, przesyłane między mikroprocesorem komputera a urządzeniami).Newman namawiał do magistrali jeszcze na pokazie elektroniki konsumpcyjnej w Las Vegas w styczniu 1980 r.Newman był błyskotliwy, lecz niecierpliwy i niezrównoważony.Prowadził tragiczne, niespokojne życie narkomana, aż do samobójczej śmierci w 1990 r.W 1975 r.mając 28 lat, zapisał się do Szkoły Zarządzania Uniwersytetu Harvarda, uzyskując wyższe wyniki testu wstępnego niż jakikolwiek inny kandydat.Gdy należący do uniwersytetu komputer PDP-10 nie był zajęty przez Gatesa (który doskonalił na nim Basic do Altaira), Newman korzystał z niego, by analizować stan interesów jednego z hoteli w Las Vegas, będącego własnością Hughesa.Zapewniło mu to później posadę w Summa Corporation, firmie holdingowej Hughesa.W 1979 r., po krótkim okresie pracy dla Apple Computer w charakterze konsultanta, Newman założył Microtype - firmę, która zamierzała produkować skomputeryzowane maszyny do pisania.Przekonał Gatesa i innych, by zainwestowali w ten interes około 250 tys.dolarów.Gates i Steve Ballmer weszli w skład rady nadzorczej firmy, co zrobił też Metcalfe, wyświadczając tym przysługę Gatesowi.Jednak firma Microtype, mieszcząca się w pobliżu 3Com Metcalfe’a, wkrótce zbankrutowała.Niedługo przed jej upadkiem Ballmer zadzwonił do Metcalfe’a i powiedział, że powinni natychmiast zrezygnować z udziału w radzie.Metcalfe spytał o powód takiej decyzji.Ballmer wyjaśnił, że Newman oznajmił mu właśnie, iż zakup kokainy stanowi uzasadniony wydatek firmowy.Metcalfe wspomina: „Wyszliśmy, zanim cała sprawa wybuchła i zanim firma zbankrutowała”.Po udzieleniu przez Microsoft licencji na Xenix firmie 3Com Metcalfe został konsultantem General Electric i zorganizował potajemne spotkanie Gatesa z jednym z wyższych menedżerów firmy, by omówić możliwości wejścia General Electric na rynek komputerów osobistych.Chociaż GE zakupił licencję na Basic Microsoftu w 1976 r., nie miał komputera osobistego.Zamierzał jednak wykorzystać ten język do minikomputerów.Spotkanie Gatesa z menedżerem GE odbyło się w pokoju zarezerwowanym przez Metcalfe’a na lotnisku San Francisco.Gates przyleciał z Bellevue.Dysponujący dużymi pieniędzmi przedstawiciel General Electric przyleciał ze Stamfordu, w stanie Connecticut.Rozmawiali przez niecałe dwie godziny, po czym każdy z nich wsiadł do samolotu i wrócił do siebie.Metcalfe opowiada: „Gates uważał, że w General Electric nie ma odpowiedniego klimatu dla komputerów osobistych i miał rację.GE uznał, że Bill ma łupież.Wyglądał na siedemnastolatka i nie nosił wytwornego garnituru w prążki, jak oni wszyscy.Te dwie strony były jak ogień i woda”.Podczas gdy Gates podróżował, zachęcając Xerox, AT&T i podobne firmy do współpracy z Microsoftem, Paul Allen bez hałasu zatrudniał programistów i kierował techniczną pracą firmy.Na początku 1980 r.Allen wniósł coś, co okazało się dla Microsoftu równie intratne, jak umowy wykuwane przez Gatesa.Sprzedaż Apple II szybko rosła, zwłaszcza dlatego, że był to jedyny komputer z licencją na stosowanie ogromnie popularnego programu użytkowego VisiCalc.Miał jednak własną niepowtarzalną kostkę 6502 i wyłączny system operacyjny.Firma Apple chciała uniknąć „klonowania” jej komputera.Microsoft stanął przed dylematem.Większość jego programów i jeżyków, na które składało się ponad ćwierć miliona bajtów kodu, opracowano do kostki 8080 Intela i systemu operacyjnego CP/M firmy Digital Research.Programy napisane do CP/M, który stał się już standardem przemysłowym, nie nadawały się do systemu operacyjnego firmy Apple.Inne firmy zajmujące się oprogramowaniem, których wyroby były oparte na CP/M, znalazły się w takim samym położeniu jak Microsoft.Gates pragnął gorąco zdobyć cześć szybko rosnącego rynku na oprogramowanie Apple.Przełożenie wszystkich kodów Microsoftu do 8080 na kody do 6502 wymagało jednak dużego nakładu pracy.Pewnego dnia, siedząc z tyłu w samochodzie dostawczym na parkingu firmy i zastanawiając się z Gatesem nad rozwiązaniem tego problemu, Allen wpadł na pomysł.A może rozstrzygnąć ten dylemat za pomocą sprzętu? Pomysłowe rozwiązanie Allena polegało na zaprojektowaniu karty rozszerzenia, którą można by było zainstalować w komputerze Apple, aby korzystać z różnych programów działających w systemie CP/M [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • funlifepok.htw.pl

    •